Λοιμώξεις γεννητικών οργάνων γυναίκας

Οι λοιμώξεις που εμφανίζονται στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας χωρίζονται σε μικροβιακές και ιογενείς.

Η συνηθέστερη μικροβιακή φλεγμονή είναι η μυκητίαση, η οποία είναι πιο συχνή το καλοκαίρι και συνοδεύεται από αυξημένη θερμοκρασία και υγρασία στη γεννητική χώρα της γυναίκας. 

Η µυκητίαση παρουσιάζεται συνήθως με κνησµό και αυξηµένη έκκριση κολπικών υγρών, τα οποία είναι λευκά.

Η θεραπεία για τους µύκητες συνιστάται σ’ ένα καλό αντιµυκητιασικό για τον κόλπο σε µορφή κολπικού υπόθετου ή κολπικής κρέµας. Όσον αφορά τον κνησµό συνιστάται µια κρέµα που να έχει αντιµυκητιασικό και κορτιζόνη.

Η διάρκεια θεραπείας είναι  δύο εβδοµάδες στον κόλπο. Εάν υπάρχουν υποτροπές στη λοίµωξη και η γυναίκα έχει νοσήσει πάνω από δύο φορές από µυκητίαση, καλό είναι να δίνεται θεραπεία από το στόµα και στη γυναίκα και στο σύντροφό της. Εάν και πάλι συμβαίνουν υποτροπές, τότε θα χρειαστεί µυκητόγραµµα για ταυτοποίηση του μύκητα. Από μυκητίαση μπορούν να προσβληθούν όλες οι γυναίκες, αλλά η λοίµωξη αυτή εµφανίζεται περισσότερο στην αναπαραγωγική ηλικία.

Για την πρόληψη της μυκητίασης καλό  είναι να αποφεύγει τα στενά και τα  συνθετικά εσώρουχα. Καλό είναι η γυναίκα να κοιµάται γυμνή για τον καλό αερισμό της περιοχής.

Ένα άλλο συχνό πρόβληµα είναι οι τριχοµονάδες και ο αιµόφιλος του κόλπου, που είναι κατ’ εξοχήν σεξουαλικώς µεταδιδόµενα νοσήµατα και γι’ αυτό σε αυτή την περίπτωση την θεραπεία υποχρεωτικά την ακολουθούν και η γυναίκα και ο σύντροφός της.

Υπάρχουν κολπικές απεκκρίσεις µε έντονη οσµή και διαφορετικό χρώµα από εκείνα της µυκητίασης.

Οι λοιµώξεις αυτές χρειάζονται µια συγκεκριµένη θεραπεία µε σκευάσµατα που περιέχουν µετρονιδαζόλη ή κλινδαµυκίνη. Οι γυναίκες κάνουν θεραπεία και από τον κόλπο και από το στόµα, ενώ οι άνδρες από το στόµα. Όσο διαρκεί η θεραπεία να αποφεύγεται η ελεύθερη επαφή και να γίνεται µόνο µε προφυλακτικό. Η θεραπεία σε αυτή την περίπτωση διαρκεί µία εβδοµάδα.

Ένα άλλο µικρόβιο είναι το γνωστό κολοβακτηρίδιο, το οποίο φιλοξενείται στο έντερο και στον πρωκτό, και γι’ αυτό οι γυναίκες µετά το µπάνιο πρέπει να σκουπίζονται από πίσω προς τα εµπρός. Επίσης πρέπει να επισηµανθεί η ύπαρξη των χλαµυδίων, του µυκοπλάσµατος, του ουρεοπλάσµατος, που και αυτά θέλουν τη θεραπεία τους. Μάλιστα τα χλαµύδια έχουν ενοχοποιηθεί και για φλεγµονές σαλπίγγων και συνεπώς για προβλήµατα γονιµότητας.

Οι ιογενείς λοιµώξεις,  είναι και πιο σοβαρές από τις µικροβιακές.

Ο ιός του κονδυλώµατος, ο ιός του έρπητα, ο ιός του ΑIDS, ο ιός της ηπατίτιδας κ.ά. Όλες αυτές οι λοιµώξεις µεταδίδονται σεξουαλικά και γι’ αυτό πρέπει να επιµείνουμε στο προφυλακτικό.

Ο πρώτος ιός, σε βαθµό συχνότητας, είναι ο ιός τους κονδυλώµατος που ανιχνεύεται µέσω του τέστ Pap. Έχει βρεθεί ότι ο ιός του κονδυλώµατος είναι ο κύριος υπεύθυνος παράγοντας για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Οι ιοί δεν εξαλείφονται µε φάρµακα γιατί περνούν µέσα στο κύτταρο και το άτοµο που έχει την ίωση είναι πια φορέας. Επειδή τα στελέχη είναι πολλά, ακόµα δεν έχει βρεθεί  εµβόλιο που να τα αντιµετωπίζει όλα, αλλά το 75 µε 80% των στελεχών αντιμετωπίζεται με το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας στα νέα κορίτσια.

Ο ιός του έρπητα των γεννητικών οργάνων εφόσον έχει συχνότητα παραπάνω από δύο-τρεις φορές το χρόνο πρέπει να αντιµετωπίζεται µε κλασικά αντι-ιικά φάρµακα, που είναι κρέµες για τοπική θεραπεία και φάρµακα από το στόµα. Ο ιός του έρπητα των γεννητικών οργάνων μεταδίδεται σεξουαλικά, υπάρχει στον οργανισµό και εκδηλώνεται σε πεσµένο ανοσοποιητικό σύστηµα.

Ένα µεγάλο ποσοστό όλων αυτών λοιµώξεων και των φλεγµονών μπορούν να προληφθούν με τη χρήση του προφυλακτικού και με το ετήσιο τέστ  Pap λίγο µετά την έναρξη της σεξουαλικής της ζωής. Αρχικά µία φορά το χρόνο και εφόσον υπάρξουν αρκετά  τέστ  φυσιολογικά, η εξέταση μπορεί να γίνεται κάθε δύο χρόνια.