Αρχική

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Πρόληψη τώρα, πρόβλημα ποτέ...


Γράφει η
ΜΑΛΛΙΟΥ ΣΑΒΒΟΥΛΑ MD, PhD
Ειδικός παθολόγος – Ογκολόγος
Γ.Γ. Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας
PREDICT


1 στα 2 Ελληνόπουλα έχει αυξημένο σωματικό βάρος με τα αγόρια να κατέχουν την ανδρική πρωτιά στην παχυσαρκία στην ηλικία των 2-18 ετών.
1 στα 2 παιδιά που είναι σε παχύσαρκο σε μικρή ηλικία θα καταλήξει παχύσαρκο και στην εφηβική και στην ενήλικη ζωή...
Η παχυσαρκία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Τα τελευταία χρόνια με την αύξηση της παχυσαρκίας παρατηρείται και αύξηση των οργανικών και ψυχολογικών προβλημάτων των παιδιών και εφήβων με τα δεύτερα να γίνονται όλο και πιο έντονα.
Εμείς όμως θέλουμε πιο αδύνατα παιδιά στην Ελλάδα...
Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας...
Κι επειδή το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει, οι γονείς πρέπει να δώσουν το καλό παράδειγμα... Οι γονείς και το στενό οικογενειακό περιβάλλον παίζουν μεγάλο ρόλο στην πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Οι γονείς αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά και γι' αυτό πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και στις διατροφικές συνήθειες,
Η παχυσαρκία είναι κάτι που μπορεί να αποκτήσει κάποιος χωρίς πολύ κόπο. Ό καθένας από εμάς πρέπει να βάλει την άσκηση στη ζωή του και να δώσει βάρος στην υγεία του και όχι να βάλει βάρος στο σώμα του...
Η ηλικία 6-7 ετών είναι η περίοδος της απότομης αύξησης των λιποκυττάρων. Εάν η φυσιολογική αυτή αύξηση γίνει νωρίτερα ή με πολύ ταχύ ρυθμό, το παιδί θα παρουσιάσει μεγάλο κίνδυνο για παχυσαρκία.
Αιτίες παιδικής παχυσαρκίας σύμφωνα με τον ΙΝΚΑ (Ινστιτούτο Καταναλωτών):
--36-65% των μαθητών αγοράζουν προϊόντα με πολλή ζάχαρη
--53-57% των μαθητών αγοράζουν μη φυσικούς χυμούς με πρόσθετη ζάχαρη
--Το 81% των παιδιών προμηθεύεται για κολατσιό από το σχολείο ακατάλληλα είδη τροφής
Επιπλοκές παχυσαρκίας
--Μεταβολικές - Ορμονικές
Δυσλιπιδαιμία
Σακχαρώδης Διαβήτης
Λιπώδες ήπαρ
Χολολιθίαση
Διαταραχές εμμήνου ρύσεως στα κορίτσια
Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών στα κορίτσια (αποτελεί και αιτία παχυσαρκίας)
Προδιάθεση για πολλούς τύπους καρκίνου
Μείωση προσδόκιμου επιβίωσης
--Καρδιοαναπνευστικές
Άπνοια κατά τον ύπνο
Αρτηριακή υπέρταση (προσοχή απαιτείται γιατί 1 στα 3 ελληνόπουλα έχει υψηλή πίεση)
Προδιάθεση για αρτηριοσκλήρυνση
--Ψυχοκοινωνικές
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Τάσεις απομόνωσης
Νευρογενής ανορεξία ή βουλιμία
Κατάθλιψη
Το εβδομαδιαίο διαιτολόγιο πρέπει να περιλαμβάνει:
-5-6 γεύματα την ημέρα
-Καθορισμένες ώρες γευμάτων στο 24ωρο για να γίνει συνήθεια
-1-2 φορές κόκκινο κρέας
-2-3 φορές ψάρι και κοτόπουλο
-2-3 φορές όσπρια
-Καθημερινά λαχανικά και φρούτα που έχουν βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία
-Καθημερινή άσκηση
Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το ψάρι δε είναι ιδιαίτερα ευχάριστο στα παιδιά γι' αυτό πρέπει να προτιμούνται ψάρια χωρίς πολλά κόκαλα όπως ο γαλέος και ο μπακαλιάρος.
Πόσο όμως εύκολο είναι ένα παιδί ν' αλλάξει τις διατροφικές του συνήθειες; Είναι δύσκολο γι' αυτό:
---Πρέπει να λάβει η οικογένεια και ο διαιτολόγος υπόψη τι αρέσει στο παιδί
---Επίσης πρέπει να κατανοηθεί ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι στην ανάπτυξη και η απώλεια βάρους πρέπει να είναι μέχρι 2 κιλά το μήνα
---Η φυσική δραστηριότητα είναι επιτακτική για τη διατήρηση του σωματικού βάρους
---Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να αποδώσουν στο σχολείο και γι' αυτό το διαιτολόγιο που θα εφαρμοσθεί πρέπει να είναι ισορροπημένο
  • Τα ελληνόπουλα πρέπει να πουν όχι στα λίπη, όχι στα αλμυρά, όχι στα γλυκά, όχι στα αναψυκτικά, όχι στους σακχαρούχους χυμούς, όχι στην καθιστική ζωή, όχι στο πολύ φαγητό.
  • Το πρωινό πρέπει να είναι ικανό να δώσει ενέργεια στα παιδιά για το σχολείο και γι' αυτό το γάλα με τα δημητριακά είναι η ιδανική λύση.
  • Το πρόγευμα είναι απαραίτητο για να δώσει ενέργεια στα παιδιά και πρέπει να προετοιμάζεται από την οικογένεια.
  • Το ιδανικό είναι να μην υπάρχουν καντίνες στα σχολεία, αν όμως υπάρχουν οι Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων και οι Εκπαιδευτικοί θα πρέπει να κάνουν τακτικούς ελέγχους στο είδος των προϊόντων που διατίθενται.
  • Το μεσημεριανό πρέπει να είναι σπιτικό φαγητό προετοιμασμένο αν είναι δυνατόν ή από την μητέρα από το προηγούμενο βράδυ ή από την γιαγιά που συνήθως στις ημέρες μας κατοικεί στο ίδιο σπίτι με την οικογένεια στις ημέρες μας όταν η μητέρα εργάζεται.
  • Το απόγευμα απαραίτητο είναι το κολατσιό το οποίο πρέπει να είναι κάτι υγιεινό όπως μια φέτα ψωμί με μέλι ή φρούτο ή λίγο τυρί και όχι μπισκότα και γλυκά.
  • Το βραδινό πρέπει να είναι ελαφρύ και τοποθετημένο σε μικρά πιάτα για να φαίνεται μεγάλη η ποσότητα.
  • Από πολύ νωρίς τα παιδιά πρέπει να εκπαιδευτούν στη γεύση της μεσογειακής διατροφής από τις μανάδες και τις γιαγιάδες.
Ο έλεγχος του σωματικού βάρους γίνεται με το δείκτη μάζας σώματος που είναι (βάρος/ύψος)2 και με τις καμπύλες ανάπτυξης που είναι διαφορετικές στα αγόρια και στα κορίτσια. Με αυτές τις καμπύλες γίνεται έλεγχος της ανάπτυξης των παιδιών ανάλογα με την ηλικία. Στον οριζόντιο άξονα αναγράφεται η ηλικία και στον κάθετο ο δείκτης μάζας σώματος. Τα έντυπα ελέγχου έχουν φτιαχτεί με πρότυπα τηε τελευταίας δεκαετίας που τα περισσότερα παιδιά έχουν αυξημένο βάρος. Γι' αυτό απαιτείται η αλλαγή των προτύπων και η αναθεώρησή τους και η προσοχή ώστε ένα κανονικό παιδί να μην θεωρηθεί λιποβαρές.
Η δίαιτα την οποία θα ακολουθήσει ένα παιδί εξαρτάται από την ηλικία του, γιατί είναι γνωστό ότι στην περίοδο της ανάπτυξης η δίαιτα επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις.
Γι' αυτό μέχρι τα 2 έτη δεν πρέπει το παιδί να υποβάλλεται σε καμιά δίαιτα.
Από 2-5 ετών γίνεται παρακολούθηση του βάρους συστηματικά προσπαθώντας να υιοθετηθεί ο υγιεινός τρόπος διατροφής έτσι ώστε να αποφευχθεί η απότομη αύξηση βάρους.
Στην ηλικία από 5-12 ετών τα υπέρβαρα παιδιά πρέπει να είναι υπό παρακολούθηση με προσπάθεια μείωσης του βάρους κατά 1 κιλό το μήνα και τα παχύσαρκα παιδιά πρέπει να υποβάλλονται σε δίαιτα με στόχο την απώλεια 2 κιλών το μήνα.
Στους έφηβους η απώλεια βάρους μπορεί να είναι μέχρι ½ κιλό την εβδομάδα. Οι δίαιτες αυτές πρέπει να είναι ισορροπημένες και να περιέχουν όλα τα απαραίτητα συστατικά.
Είναι απαραίτητη η προσαρμογή της δίαιτας ανάλογα με την ηλικία γιατί η παιδική παχυσαρκία παίζει ρόλο στην ικανότητα προσαρμογής των παιδιών σε κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο. Στην παιδική ηλικία υπάρχει ρατσισμός απέναντι στα παχύσαρκα παιδιά ενώ στην εφηβική ηλικία δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην εμφάνιση κι αυτό παίζει μεγάλο ρόλο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και των εφήβων. Τα παχύσαρκα παιδιά έχουν αρνητική ψυχολογία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, πάσχουν από κατάθλιψη κι εμφανίζουν διαταραχές στη λήψη τροφής με αποτέλεσμα να πέφτουν στην παγίδα κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων τροφής. Γι' αυτό ο διαιτολόγος χρειάζεται να προσεγγίζει ειδικά τα παιδιά για να υπάρχει καλή συνεργασία.
Πρόληψη τώρα, πρόβλημα ποτέ...

Βιβλιογραφία
1. Troiano RP, Flegal KM. Overweight children and adolescents: Description, epidemiology and demographics. Pediatrics 1998; 101: 497-504
2. Mamalakis G , Kafatos A, Manios Y , Anagnostopoulou T,Apostolaki I. Obesity indices in a cohort of primary schoolchildren in Crete: a six year prospective study. Int J Obes2000; 24: 765-771
3. Βήνη Δ, Λιάπη Α, Σιώμου Τ, Ζαβός Χ, Σκεντέρης Ν. Μελέτη των σωματομετρικών στοιχείων παιδιών σχολικής ηλικίας. Πρακτικά 38ου Πανελλήνιου Παιδιατρικού Συνεδρίου, Κως 2000; 145.
4. National Task Force on the Prevention and Treatment ofObesity. Overweight, Obesity, and Health Risk. Arch InternMed 2000; 160: 898-904
5. Wisemandle W, Maryland LM, Guo SS, Siervogel RM. Childhood weight, stature, and body mass index among neveroverweight, early-onset overweight, and late-onset overweight groups. Pediatrics 2000; 106: e14.
6. Doak CM, Visscher TLS, Renders CM & Seidell JC (2006) The prevention of overweight and obesity in children and adolescents: a review of interventions and programmes. Obesity Reviews 7: 111-136
7. Flynn MA, McNeil DA, Maloff B, Mutasingwa D, Wu M, Ford C, Tough SC (2006) Reducing obesity and related chronic disease risk in children and youth: a synthesis of evidence with "best practice" recommendations. Obesity Reviews 7 Suppl 1:7-66

Διατροφή και χοληστερίνη


Οι πληροφορίες για την χοληστερίνη πάντα είναι χρήσιμες...Read More
--Τα κόκκινα κρέατα είναι πλουσιότερα σε λιπαρές ουσίες από τα άσπρα κρέατα
--Τα μήλα με την πηκτίνη και το γιαούρτι με το γαλακτικό οξύ μπορούν να μειώσουν την χοληστερίνη
--Σύμφωνα με την καρδιολογική εταιρεία 4 αυγά την εβδομάδα δεν αυξάνουν την χοληστερίνη
--Τα εντόσθια, οι συκωταριές και τα κεφαλάκια είναι πλούσια σε χοληστερίνη, γι' αυτό μόνο κατ' εξαίρεση πρέπει να φτάνουν στο πιάτο μας
--Τα διάφορα είδη λαδιού δίνουν στον οργανισμό την ίδια ποσότητα λιπιδίων 1gr λάδι =1gr λιπιδίων. Η διαφορά συνίσταται στη φύση των λιπαρών οξέων που υπάρχουν στη σύνθεσή τους
--Το βούτυρο δεν είναι πιο παχύ από το λάδι 1gr βούτυρο= 0,82gr λιπιδίων. Όμως περιέχει το βούτυρο κορεσμένα λίπη που δεν πρέπει να καταναλώνουμε
--Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο βούτυρο και την μαργαρίνη παρόλο που περιέχουν την ίδια ποσότητα λιπιδίων. Το βούτυρο είναι ζωικής προέλευσης με κορεσμένα ανεπιθύμητα λιπίδια, ενώ η μαργαρίνη περιέχει φυτικό λίπος με ακόρεστα επιθυμητά λιπίδια
--Οι μαργαρίνες που πρέπει να καταναλώνουμε είναι αυτές που περιέχουν πάνω από 30% πολυακόρεστα λιπαρά οξέα και είναι οι μαλακές
--Η κρέμα γάλακτος περιέχει λίγα λιπίδια 1gr κρέμα γάλακτος= 0,30 λιπίδια, αλλά αυτά είναι ζωικής προέλευσης ανεπιθύμητα κορεσμένα
--Οι ξηροί καρποί (καρύδια, φουντούκια, φιστίκια, αμύγδαλα, ινδική καρύδα) έχουν πολλά λιπαρά αλλά επιθυμητά πολυακόρεστα. Όμως παχαίνουν
--Ακόμα κι αν αφαιρέσουμε τελείως τα λίπη από τη διατροφή ο οργανισμός φτιάχνει ο ίδιος χοληστερίνη όταν λείπουν παντελώς ορισμένες λιπαρές ουσίες. Επίσης τα κορεσμένα λίπη συχνά είναι κρυμμένα στην τροφή. Γι' αυτό παρατηρείται το φαινόμενο ενώ δεν τρώμε καθόλου λιπαρές ουσίες η χοληστερίνη ανεβαίνει ή δεν πέφτει
--Όταν κάποιος με υπερχοληστερολαιμία παραβαίνει τη δίαιτα υπάρχει φόβος, γιατί η μία ατασθαλία φέρνει την άλλη εξουδετερώνοντας το όφελος που είχε κερδηθεί με τη δίαιτα
--Ακόμη και όταν τρώμε σε εστιατόριο μπορούμε να κάνουμε δίαιτα παραγγέλνοντας ωμά σαλατικά και ψάρι (οι σαρδέλες είναι ιδιαίτερα υγιεινές), κοτόπουλο χωρίς σάλτσες και σορμπέτο φρούτων
--Το πρωινό είναι απαραίτητο γιατί η πρόσληψη θερμίδων και λιπιδίων πρέπει να καταμερίζεται σε πολλά γεύματα, δεδομένου ότι και η πέψη καίει θερμίδες. Άρα όσο περισσότερα γεύματα μικρά έχουμε τόσο αποφεύγεται η συσσώρευση και η αποθήκευση λίπους
--Τα light προϊόντα είναι υποθερμιδικά, αλλά δεν ρίχνουν την χοληστερίνη γιατί η ποιότητα των λιπαρών οξέων που έχουν είναι ίδια
--Ακόμη και οι χορτοφάγοι μπορεί να έχουν αυξημένη χοληστερίνη, γιατί τη συνθέτει μόνος ο οργανισμός
--Αν υπάρχει υπερβολικός περιορισμός λιπών μπορεί να υπάρξει έλλειψη των λιποδιαλυτών βιταμινών
--Η υψηλή χοληστερίνη μπορεί να είναι κληρονομική και τότε σε νεαρότατη ηλικία θα παρουσιάσουν αρτηριακές βλάβες, Συνήθως όμως οφείλεται στις διατροφικές συνήθειες
--Η υπερχοληστερολαιμία όταν είναι σοβαρή εναποτίθεται εκτός από τις αρτηρίες και μέσα στα μάτια, στα βλέφαρα και στον κερατοειδή χιτώνα
--Η παχυσαρκία μπορεί να είναι ανεξάρτητη από την υπερχοληστερολαιμία. Συχνά ωστόσο ο λανθασμένος τρόπος διατροφής των παχύσαρκων προκαλεί υπερχοληστερολαιμία. Κατά κανόνα, η δίαιτα αδυνατίσματος στην οποία υποβάλλονται οι παχύσαρκοι αρκεί για να ρίξει και την τιμή της χοληστερίνης τους
--Για μείωση της χοληστερόλης απαραίτητη είναι η δίαιτα υπεχοληστερολαιμίας. Αν παρά τη δίαιτα τα επίπεδα χοληστερόλης είναι αυξημένα τότε πρέπει ο ασθενής να απευθυνθεί στι γιατρό του για θεραπεία
--Αν ένα άτομο είναι αδύνατο κι έχει αυξημένη χοληστερόλη τότε πρέπει να ακολουθήσει μια δίαιτα με περιορισμένη πρόσληψη χοληστερόλης και αυξημένη πρόσληψη λιπών που μειώνουν την τιμή της χοληστερόλης
--Τα σπορ ρίχνουν την κακή χοληστερόλη και αυξάνουν την καλή. Τα σπορ πρέπει να είναι αντοχής όπως τζόγκινγκ, ποδήλατο και να γίνονται κάμποσες ώρες την εβδομάδα
--Γενικά η αλλαγή συνηθειών διατροφής, η φυσική άσκηση, η διόρθωση της αρτηριακής υπέρτασης, η διακοπή καπνίσματος και η φαρμακευτική αγωγή όταν είναι απαραίτητη, είναι τα προληπτικά μέτρα για ν' αποφευχθεί ένα αγγειακό επεισόδιο είκοσι ή τριάντα χρόνια αργότερα
--Η διαπίστωση υπερχοληστερολαιμίας πρέπει να οδηγεί σε οριστική μεταβολή των μέχρι τότε συνηθειών διατροφής του ατόμου
--Και να θυμόμαστε ότι τα λίπη είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία του οργανισμού κι επομένως ακόμη και η δίαιτα που στοχεύει στην υπερχοληστερολαιμία πρέπει να του εξασφαλίσει διάφορες κατηγορίες λιπών, τόσο ζωικών, όσο και φυτικών...

Αιμόπτυση


Η αιμόπτυση είναι σοβαρό σύμπτωμα και η ποσότητά της ποικίλλει από απλή αιματηρή χρώση των πτυέλων, μέχρι αποβολή μεγάλων ποσοτήτων καθαρού αίματος.



Γράφει η
ΜΑΛΛΙΟΥ ΣΑΒΒΟΥΛΑ MD, PhD
Ειδικός παθολόγος – Ογκολόγος
Γ.Γ. Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας

Με τον όρο αιμόπτυση δηλώνεται η απόχρεμψη αίματος, που η εστία του βρίσκεται σε ανατομική θέση του αναπνευστικού κάτω από τον λάρυγγα. Αιμορραγούσα εστία των ανώτερων αεροφόρων οδών, που συνεπάγεται εισρόφηση και αποβολή αίματος δεν είναι αιμόπτυση.

Η αιμόπτυση μπορεί να είναι σύμπτωμα σοβαρής νόσου όπως του βρογχογενούς καρκίνου και του πνευμονικού εμφράκτου και μπορεί να είναι μαζική και να προκαλέσει ασφυξία.
Απαιτείται πλήρης κλινική εξέταση, λήψη ιστορικού, φυσική εξέταση και ακτινογραφία θώρακος.
Αίτια αιμοπτύσεως
-Λοιμώξεις (βρογχίτιδα, φυματίωση, πνευμονία, βρογχεκτασία, απόστημα πνεύμονος,μυκητιάσεις)
-Νεοπλάσματα (βρογχογενής καρκίνος, βρογχικό αδένωμα)
-Καρδιαγγειακά νοσήματα (πνευμονικό έμφρακτο, στένωση μιτροειδούς)
-Τραύμα
-Διάφορα (ξένο σώμα, σύνδρομο Goodpasture)
-Λοιμώξεις
Οι λοιμώξεις είναι το πιο συχνό αίτιο αιμόπτυσης.
Βρογχίτιδα: Ο παραγωγικός βήχας με πυώδη απόχρεμψη δείχνει οξεία βρογχίτιδα. Μπορεί ν' ακολουθήσει αιμόπτυση με μορφή αιματηρών γραμμώσεων μέσα στις πυώδεις εκκρίσεις. Προσοχή όμως γιατί οι ασθενείς με βρογχογενή καρκίνο μπορεί να έχουν συγχρόνως και χρόνια βρογχίτιδα.
Πνευμονία: Όρισμένα βακτηρίδια και μύκητες όπως η ψευδομονάδα και ο ασπέργιλλος διηθούν τα αγγεία του πνεύμονα και προκαλούν θρόμβωση, έμφρακτο κι αιμορραγία. Επίσης οι παρασιτώσεις που παρατηρούνται σε ασθενείς από την Ασία, Αφρική και Ν. Αμερική προκαλούν αιμοπτύσεις.
Φυματίωση: Η χρόνια κοκκιωματώδης λοίμωξη όπως η φυματίωση οδηγεί σε βρογχεκτασίες και δημιουργία κοιλοτήτων. Η αιμόπτυση είναι πιο συχνή στην ανενεργή μορφή της φυματίωσης λόγω ρήξης των διαβρωμένων αγγείων. Οι επιπλοκές της φυματίωσης είναι ο βακτηριδιακός εποικισμός των κοιλοτήτων, ο σχηματισμός μυκητώματος, το καρκίνωμα της ουλής και η αιμορραγική διάθεση. Οι κοιλότητες αυτές μπορεί να προέρχονται και από άλλες αιτίες εκτός της φυματίωσης όπως πνευματοκήλες (bullae) από παλιές λοιμώξεις, κοιλότητες από ινοπαραγωγά νοσήματα ή συγγενείς κύστεις.
Νεόπλασμα: Αποτελεί συνηθισμένη αιτία αιμοπτύσεως. Η αιμόπτυση οφείλεται σε διήθηση του βρογχικού βλεννογόνου από το νεόπλασμα ή σε νέκρωση του νεοπλάσματος ή σε μετααποφρακτική πνευμονία. Τα μεταστατικά νεοπλάσματα σπάνια εκδηλώνονται με αιμόπτυση. Καλοήθεις όγοι του πνεύμονα όπως το βρογχικό αδένωμα δυνατόν να προκαλέσουν ραγδιαία αιμόπτυση, γιατί είναι αγγειοβριθές.
Θρομβοεμβολική νόσος: Διακόπτεται η ροή αίματος στην πνευμονική κυκλοφορία με αποτέλεσμα την πνευμονική αιμορραγία, το έμφρακτο ή και τα δύο.
Καρδιοαγγειακά νοσήματα: Η αιμόπτυση είναι ασυνήθιστη και παρατηρείται σε πνευμονική φλεβική υπέρταση όπως στην κάμψη της αριστερής κοιλίας. Επίσης η η σοβαρού βαθμού στένωση μιτροειδούς που οδηγεί σε πνευμονική φλεβική υπέρταση προκαλεί περιοδικά αιμόπτυση.
Κλινική εκτίμηση αιμόπτυσης
-Ιστορικό
-Φυσική εξέταση,
-Ακτινογραφία θώρακος
-Διαγνωστικές εξετάσεις αιμορραγικής διάθεσης
-Εξέταση πτυέλων για λοίμωξη
-Κυτταρολογική εξέταση πτυέλων
-Αξονική θώρακα
- Ινοβρογχοσκόπηση
-Πνευμονική αγγειογραφία (μέθοδος εκλογής για τον έλεγχο του αγγειακού δικτύου του πνεύμονος)
Θεραπεία
Η θεραπεία για την αιμόπτυση εξαρτάται από την αιτία και την ποσότητα του αίματος.
Η ήπια αιμόπτυση συνήθως δεν απαιτεί ειδική, άμεση θεραπευτική αγωγή, αλλά θα πρέπει πάντα να διερευνάται διεξοδικά, σε περίπτωση που η διαταραχή είναι απειλητική για τη ζωή. Δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί αν ένας ασθενής με ήπια αιμόπτυση θα αντιμετωπίσει τεράστια, απειλητική για τη ζωή αιμόπτυση, οπότε είναι πολύ σημαντικό το γεγονός η βασική αιτία να προσδιορίζεται και να αντιμετωπίζεται.
Η μαζική ή μεγάλη αιμόπτυση είναι ιατρική έκτακτη ανάγκη. Ο θάνατος μπορεί να προκύψει, συνήθως από ασφυξία (μειωμένη ανταλλαγή αερίων στους πνεύμονες, οδηγώντας σε έλλειψη οξυγόνου και περίσσεια του διοξειδίου του άνθρακα στον οργανισμό). Σε μαζική αιμόπτυση, λαμβάνονται μέτρα για τον εντοπισμό της πηγής της αιμορραγίας, για τον έλεγχο της αιμορραγίας, και για την εξασφάλιση της αναπνοής του ασθενούς.
Μερικές μέθοδοι για τον έλεγχο αιμορραγίας είναι: Ο βρογχικός εμβολισμός της αρτηρίας , η χειρουργική εκτομή και η θεραπεία με λέιζερ.
Για την ήπια ή μέτρια αιμόπτυση σε ασθενείς που πάσχουν από χρόνια βρογχίτιδα, βρογχεκτασίες, ή η φυματίωση, η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αντιβιοτικά.
Για καρκίνωμα πνεύμονος, η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο του καρκίνου.
Στο 20% έως 30% των περιπτώσεων που δεν ανευρίσκεται η αιτία της αιμόπτυσης, η θεραπεία πρέπει να είναι συντηρητική και η αιμόπτυση να παρακολουθείται προσεκτικά για τουλάχιστον 2 ή 3 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση. Στο 90% των ασθενών που έχουν φυσιολογική ακτινογραφία θώρακος και βρογχοσκόπηση, η αιμόπτυση συνήθως εξαφανίζεται μέσα σε 6 μήνες.
Για χρόνια αιμόπτυση, η θεραπεία εξαρτάται από τα συμπτώματα και τις αιτίες. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι αλλαγή αντιβιοτικά. Σε άλλες περιπτώσεις, πιο επιθετική θεραπεία μπορεί να είναι απαραίτητη.

CHOLECYSTITIS DIET-Δίαιτα χολοκυστίτιδας


by SAVVI DIET
Η παχυσαρκία είναι επιβαρυντικός παράγοντας.Read More
Προτιμήστε: δημητριακά και ψωμί ολικής άλεσης, ρύζι, άπαχα γαλακτοκομικά και άπαχα τυριά, χυμούς και φρούτα, άπαχα κρέατα ψητά ή βραστά.
Αποφύγετε: λιπαρά (βούτυρο, μαργαρίνη, μαγιονέζα, κρέμα γάλακτος), κρουασάν, σφολιάτες, πίτες, κρέπες, λουκουμάδες, τηγανητά, λιπαρά γαλακτοκομικά και παχιά τυριά, λάχανο, κρεμμύδι, αγγούρι, κρόκο αυγού, χοιρινό κρέας, παχιά αλλαντικά, λουκάνικα, ξηρούς καρπούς, καρύδα, σοκολάτα, καραμέλες, γλυκά με πολύ βούτυρο και αυγά, κονσέρβες σε λάδι, εντόσθια, λαδερά φαγητά.
Αν έχετε και συμπτώματα κοιλιακής διάτασης και μετεωρισμού, αποφύγετε τροφές που προκαλούν αέρια, όπως όσπρια (φασόλια, φακές, ρεβίθια), μερικά φρούτα όπως μήλα, δαμάσκηνα και σταφίδες, μειώστε τα γαλακτοκομικά και αποφύγετε λαχανικά όπως μπρόκολο και κουνουπίδι.

ULCERATIVE COLITIS DIET-Δίαιτα ελκώδους κολίτιδας


by SAVVI DIET
Δεν πρέπει να ακολουθείται αυστηρή δίαιτα, ειδικά όταν ο ασθενής είναι χωρίς συμπτώματα. Πρέπει να ακολουθείται μια ισορροπημένη διατροφή προκειμένου να είναι επαρκής σε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.Read More
Στις ημέρες έξαρσης της νόσου και πάντα σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό:
ΠΡΟΤΙΜΕΙΣΤΕ
-Το γάλα εφ όσον δεν προκαλεί ενοχλήσεις
-Τα άπαχα κρέατα, το κοτόπουλο, το ψάρι κατά προτίμηση ψητά ή βραστά
-Το αυγό ειδικά το ασπράδι
-Τις πατάτες βραστές ή στο φούρνο, τα άσπρα ζυμαρικά και το ρύζι
-Το λευκό ψωμί και τις σταρένιες φρυγανιές
-Τα κολοκυθάκια και καρότα βραστά
-Τυριά όπως το κασέρι, το ανθότυρο, η γραβιέρα
-Φρούτα πολύ ώριμα χωρίς τη φλούδα και τους σπόρους και κομπόστες.
-Το ελαιόλαδο
Τα απλά παρασκευασμένα γλυκίσματα όπως τα απλά κέικ, τα άσπρα μπισκότα, το ζελέ
ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ
-Το σοκολατούχο γάλα
-Τα παχιά κρέατα, τα λιπαρά ψάρια και τα αλλαντικά
-Το αναποφλοίωτο ρύζι
-Το μαύρο ψωμί, και τα άλλα δημητριακά ολικής αλέσεως
-Τα λαχανικά με πολλές ίνες και τα όσπρια
-Τα τυριά με πολλά λιπαρά και όσα είναι πικάντικα
-Τα άγουρα φρούτα με φλούδα και σπόρους
-Το ζωικό λίπος
-Τα γλυκά του ταψιού, πάστες κ.α.
-Την μουστάρδα, το κέτσαπ και τα μπαχαρικά

Eλκώδης κολίτιδα

Ελκώδης κολίτιδα-βιοψία
Προσβάλλει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες και συνήθως εκδηλώνεται σε άτομα νέας ηλικίας (15-25 ετών). Είναι σοβαρή χρόνια πάθηση του παχέος εντέρου με κύρια εκδήλωση τη διάρροια και τις αιματηρές κενώσεις.


Γράφει η
ΜΑΛΛΙΟΥ ΣΑΒΒΟΥΛΑ MD, PhD
Ειδικός παθολόγος – Ογκολόγος
ΓΓ. Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας
by PREDICT

Η νόσος είναι χρόνια με συχνές υφέσεις οι οποίες είναι παροδικές και μετά από μήνες ή χρόνια ακολουθούνται από υποτροπή.
Η φλεγμονή της ελκωδους κολίτιδας περιορίζεται στο βλεννογόνο και τα επιφανειακά υποβλεννογόνια στρώματα του παχέος εντέρου. Μερικές φορές μπορεί να μην προσβάλλει το ορθό αλλά συνήθως η τυπική νόσος ξεκινάει από το ορθό και επεκτείνεται κατά συνέχεια εντέρου προς τα εγγύς τμήματα του παχέος εντέρου. Χαρακτηριστικό είναι ότι σχηματίζονται μικροαποστήματα στις κρύπτες, μειώνεται η βλέννη των κυττάρων Golbet, η βασική μεμβράνη διηθείται από οξέα και χρόνια φλεγμονώδη στοιχεία, εξελκώνεται ο βλεννογόνος και σχηματίζονται ψευδοπολύποδες.
Στην ενδοσκόπηση ο βλεννογόνος είναι εύθρυπτος, κοκκιώδης με μεγάλες εξελκώσεις καλυμμένες με βλεννοπυώδες εξίδρωμα και ψευδοπολύποδες.
Στο 30% των ασθενών η νόσος εντοπίζεται μόνο στο ορθό, ενώ στο 20% των ασθενών η νόσος είναι πολύ εκτεταμένη σε όλο το παχύ έντερο και εμφανίζεται κλινικά με 3 τύπους:
1. Διάρροια μικρής διάρκειας που υποχωρεί γρήγορα αλλά μπορεί να υποτροπιάσει
2. Χρόνια ή διαλείπουσα διάρροια με επιπτώσεις στην υγεία, μέτρια ή έντονα συμπτώματα και συχνές επιπλοκές
3. Βαριά οξεία εικόνα αιματηρής διάρροιας με έντονα συμπτώματα, πυρετό, τοξικά φαινόμενα, διάταση της κοιλιάς και τοξικό μεγάκολο και διάτρηση του εντέρου
Υπάρχουν 3 βασικοί τύποι κολίτιδας:
1. Πρωκτίτιδα: Η κλινική εικόνα είναι ήπια και υπάρχει δυσκοιλιότητα παρά διάρροια. Σε περίπτωση διάρροιας υπάρχει αποβολή αίματος και βλέννης χωρίς κόπρανα. Τα συμπτώματα ενοχλούν τον ασθενή αλλά δεν τον καθιστούν ανάπηρο
2. Πρωκτοσιγμοειδίτιδα: Άλλες φορές ήπια και άλλες βαριά που μπορεί να εξελιχθεί σε παγκολίτιδα
3. Παγκολίτιδα: Με βαριά συνήθως κλινική εικόνα
Στην ελκώδη κολίτιδα έχουν ενταχθεί και άλλοι τύποι κολίτιδας που είναι άτυπες ή παραλλαγμένες μορφές ελκώδους κολίτιδας:
1. Λεμφοκυτταρική κολίτιδα και κολλαγονώδης κολίτιδα ή κολίτιδα ελάχιστων αλλοιώσεων: Ήπια μορφή φλεγμονής που ανταποκρίνεται στη θεραπεία με σουλφαζίνη κι εκδηλώνεται με διάρροιες και δεν υπάρχουν μακροσκοπικές, ενδοσκοπικές και ακτινολογικές αλλοιώσεις
2. Κολίτιδα μετά από χειρουργική παράκαμψη: Σε μη λειτουργούντα εντερικά τμήματα
3. Θυλακίτιδα: Που προκαλείται στο νέο ορθό που δημιουργείται από τον τελικό ειλεό σε χειρουργική αγωγή ελκώδους κολίτιδας ή οικογενούς πολυποδίασης
Τοπικές επιπλοκές ελκώδους κολίτιδας:
1. Διάτρηση παχέος εντέρου: Δυστυχώς εύκολα ξεφεύγει από τη διάγνωση ιδίως όταν ο ασθενής παίρνει κορτικοστερεοειδή
2. Επιπλοκές από το ορθό: Θρόμβωση αιμορραϊδων, αποστήματα, ραγάδες
3. Ψευδοπολύποδες: Από την αναγέννηση του εντερικού βλεννογόνου
4. Καρκίνος του παχέος εντέρου: Σε μακροχρόνια νόσο
5. Εντερική αιμορραγία
6. Τοξικό μεγάκολο
7. Αναιμία και υποπρωτεϊναιμία
Εξωεντερικές εκδηλώσεις:
1.Οζώδες ερύθημα
2.Αρθρίτιδα
3.Ιριδοκυκλίτιδα
4.Αναιμία: Από έλλειψη σιδήρου λόγω της χρόνιας απώλειας αίματος ή λόγω της μειωμένης ερυθροποίησης από τη χρόνια φλεγμονή
5.Λιπώδης διήθηση ήπατος
6.Σκληρυντική χολαγγειίτιδα που μπορεί να εξελιχθεί σε χολική κίρρωση
7.Χρόνια ηπατίτιδα
Η διαφορική διάγνωση θα γίνει από τη νόσο του Chron
1.Στην ελκώδη κολίτιδα τα κόπρανα είναι αιματηρά με βλέννα και πύο ενώ στη νόσο του Chron δεν υπάρχει εμφανές αίμα αλλά μόνο στεατόρροια σε προσβολή του λεπτού εντέρου
2. Στην ελκώδη κολίτιδα οι περιπρωκτικές βλάβες είναι ήπιες ενώ στη νόσο του Chron έντονες
3.Η σιγμοειδοσκόπηση στην ελκώδη κολίτιδα είναι πάντα παθολογική και δείχνει διάχυτη φλεγμονή ενώ νόσο του Chron είναι φυσιολογική ή υπάρχει εστιακή φλεγμονή
4.Ο βαριούχος υποκλυσμός στην ελκώδη κολίτιδα δείχνει διάχυτες αλλιοώσεις πιο έντονες ή περιορισμένες στο άπω τμήμα του κόλου και το ορθό ενώ στη νόσο του Chron είναι τμηματικές πιο έντονες στο εγγύς κόλο αλλά συχνή είναι και η προσβολή του ειλεού
5.Η κολοσκόπηση στην ελκώδη κολίτιδα δείχνει εκτεταμένα επιφανειακά έλκη που συρρέουν και υπάρχουν πολύποδες μεταξύ τους ενώ στη νόσο του Chron υπάρχουν βαθιά έλκη, ο βλεννογόνος είναι πλακόστρωτος και υπάρχουν και περιοχές φυσιολογικού βλεννογόνου
6. Στην ελκώδη κολίτιδα προσβάλλεται μόνο το κόλον και λίγα εκατοστά του ορθού ενώ στη νόσο του Chron το λεπτό έντερο και κυρίως ο τελικό ειλεός μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε κάθε μοίρα του εντέρου
Η θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της πάθησης. Η αντιμετώπιση της πάθησης πρέπει να γίνεται εξατομικευμένα δεδομένου ότι οι εκδηλώσεις της είναι διαφορετικές από ασθενή σε ασθενή. Στόχος των φαρμάκων που χορηγούνται είναι να διατηρήσουν τη νόσο σε ύφεση και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα.
Τα αμινοσαλικυλικά είναι φάρμακα που περιέχουν το 5-αμινοσαλικυλικό οξύ (5-ASA). Βοηθούν στην καταπολέμηση της φλεγμονής. Η σουλφασαλαζίνη είναι συνδυασμός σουλφαπυριδίνης και 5-ASA. Η σουλφαπυριδίνη μεταφέρει την αντιφλεγμονώδη δράση του 5-ASA στο έντερο. Όμως η σουλφαπυριδίνη έχει παρενέργειες όπως ναυτία, εμετούς, καούρα στο στομάχι , διάρροια και πονοκέφαλο.Υπάρχουν και άλλοι συνδυασμοί του 5-ASA όπως η μεσαλαμίνη, η ολσαλαζίνη και η βαλσαλαζίδη που παρουσιάζουν λιγότερες παρενέργειες και μπορούν να χορηγηθούν σε ασθενείς που δεν ανέχονται τη σουλφασαλαζίνη.Τα αμινοσαλικυλικά μπορούν να χορηγηθούν από το στόμα, διαμέσου κλύσματος ή με υπόθετο. Ο τρόπος χορήγησης εξαρτάται και από την περιοχή της φλεγμονής στο έντερο.Οι περισσότεροι ασθενείς με ήπιου ή μέτριου βαθμού σοβαρότητας ελκώδη κολίτιδα, λαμβάνουν πρώτα αμινοσαλικυλικά φάρμακα. Επίσης αυτά χρησιμοποιούνται και σε υποτροπή.
Τα κορτικοστεροειδή όπως η πρεδνιζόνη, η μεθυλπρεδνιζολόνη και η υδροκορτιζόνη, είναι επίσης φάρμακα που μπορούν να μειώνουν τη φλεγμονή. Χορηγούνται σε ασθενείς με μέτριου ή σοβαρού βαθμού ελκώδη κολίτιδα ή που δεν ανταποκρίνονται στα αμινοσαλικυλικά φάρμακα. Τα στεροειδή μπορούν να χορηγηθούν από το στόμα, ενδοφλέβια, με κλύσμα ή υπόθετο ανάλογα με τον εντοπισμό της νόσου.Οι παρενέργειες των στεροειδών περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, ακμή, υπερτρίχωση, αύξηση της αρτηριακής πίεσης, σακχαρώδη διαβήτη, μεταβολές της ψυχικής διάθεσης, οστεοπόρωση και αυξημένο κίνδυνο μολύνσεων. Για τους λόγους αυτούς δεν συστήνονται για μακροχρόνια χρήση παρά το γεγονός ότι θεωρούνται πολύ αποτελεσματικά όταν χορηγούνται για βραχυπρόθεσμη χρήση.
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα περιλαμβάνουν την αζαθιοπρίνη και τη μερκαπτοπουρίνη. Παρεμβαίνουν στο ανοσοποιητικό σύστημα άμυνας του οργανισμού και μειώνουν τη φλεγμονή. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στα αμινοσαλικυλικά και τα κορτικοστεροειδή ή εξαρτώνται από τα κορτικοστεροειδή. Τα ανοσοκατασταλτικά χορηγούνται από το στόμα και χρειάζονται χρόνο για να επιδράσουν στους μηχανισμούς της φλεγμονής της νόσου. Μπορεί να χρειάζονται μέχρι 6 μήνες μέχρι να φανεί το πλήρες όφελος που προσφέρουν στους ασθενείς. Ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά, χρειάζονται προσεκτική παρακολούθηση λόγω αύξησης του κινδύνου μόλυνσης και για ανίχνευση παρενεργειών όπως η παγκρεατίτιδα, η ηπατίτιδα ή λευκοπενία. Σε περιπτώσεις σοβαρής μορφής της ελκώδους κολίτιδας, σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται σε ενδοφλέβια χορήγηση κορτικοστεροειδών, μπορεί να δοθεί κυκλοσπορίνη Α μαζί με αζαθιοπρίνη ή μερκαπτοπουρίνη.Στους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα μπορούν να χορηγηθούν και άλλα φάρμακα για ανακούφιση από τον πόνο, τη διάρροια ή την μόλυνση. Επίσης ο ασθενής μπορεί να χρειάζεται ειδική δίαιτα, παρεντερική διατροφή, ενδοφλέβια φάρμακα ή μερικές φορές χειρουργική αντιμετώπιση της πάθησης.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της ελκώδους κολίτιδας, περιλαμβάνει την εκτομή του παχέος εντέρου. Σε περίπου 25% έως 40% των ασθενών, χρειάζεται να αφαιρεθεί το παχύ έντερο λόγω μαζικής αιμορραγίας, διάτρησης του παχέος εντέρου ή λόγω καρκίνου.
Η χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση του παχέος εντέρου συμπεριλαμβανομένου και του ορθού, ονομάζεται πρωκτοκολεκτομή και ακολουθείται από μία από τις πιο κάτω επεμβάσεις:
Ειλεοστομία: Ο χειρουργός δημιουργεί ένα μικρό άνοιγμα στο τοίχωμα της κοιλιάς που ονομάζεται στόμιο το οποίο συνδέεται με το τέλος του λεπτού εντέρου, το ειλεό. Το στόμιο δημιουργείται συνήθως στο κάτω δεξιό μέρος της κοιλιάς. Τα κόπρανα εξέρχονται του σώματος από το στόμιο. Τοποθετείται εκεί ειδικά σχεδιασμένος σάκος για συλλογή των κοπράνων και ο ασθενής αδειάζει το σάκο όποτε χρειάζεται.
Ειλεοπρωκτική αναστόμωση: Ο χειρουργός αφαιρεί το παχύ έντερο και το εσωτερικό μέρος του ορθού αφήνοντας όμως στη θέση τους, τους εξωτερικούς μύες του ορθού. Στη συνέχεια ενώνει το ειλεό με το εσωτερικό μέρος του ορθού και τον πρωκτό δημιουργώντας ένα σάκο. Τα κόπρανα συλλέγονται εκεί και αποβάλλονται όπως γίνεται με το συνήθη τρόπο. Η συχνότητα των αφοδεύσεων είναι μεγαλύτερη και τα κόπρανα περισσότερο υδαρή από ότι πριν από την επέμβαση. Μια πιθανή επιπλοκή είναι η φλεγμονή του σάκου που δημιουργείται χειρουργικά στο σημείο της αναστόμωσης για τη συλλογή των κοπράνων.
Περίπου 5% των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα, παρουσιάζουν καρκίνο του παχέος εντέρου. Ο κίνδυνος για καρκίνο είναι μεγαλύτερος με την αύξηση της διάρκειας της νόσου και του μεγέθους του παχέος εντέρου που έχει υποστεί βλάβες. Με την κολονοσκόπηση και την σιγμοειδοσκόπηση γίνεται έλεγχος για δυσπλασία και λαμβάνονται βιοψίες. Η κολονοσκόπηση δεν μειώνει τον κίνδυνο προσβολής των ασθενών από καρκίνο αλλά επιτρέπει την έγκαιρη ανίχνευση του. Οι ασθενείς που πάσχουν από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου όπως η ελκώδης κολίτιδα σε όλο το παχύ έντερο για τουλάχιστον 8 χρόνια ή στο αριστερό παχύ έντερο τους για 12 έως 15 χρόνια, πρέπει να κάνουν κολοσκόπηση με βιοψίες κάθε 1 έως 2 χρόνια.
Δίαιτα ελκώδους κολίτιδας
Δεν πρέπει να ακολουθείται αυστηρή δίαιτα, ειδικά όταν ο ασθενής είναι χωρίς συμπτώματα. Πρέπει να ακολουθείται μια ισορροπημένη διατροφή προκειμένου να είναι επαρκής σε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.
Στις ημέρες έξαρσης της νόσου και πάντα σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό:
ΠΡΟΤΙΜΕΙΣΤΕ
-Το γάλα εφόσον δεν προκαλεί ενοχλήσεις
-Τα άπαχα κρέατα, το κοτόπουλο, το ψάρι κατά προτίμηση ψητά ή βραστά
-Το αυγό ειδικά το ασπράδι
-Τις πατάτες βραστές ή στο φούρνο, τα άσπρα ζυμαρικά και το ρύζι
-Το λευκό ψωμί και τις σταρένιες φρυγανιές
-Τα κολοκυθάκια και καρότα βραστά
-Τυριά όπως το κασέρι, το ανθότυρο, η γραβιέρα
-Φρούτα πολύ ώριμα χωρίς τη φλούδα και τους σπόρους και κομπόστες.
-Το ελαιόλαδο
-Τα απλά παρασκευασμένα γλυκίσματα όπως τα απλά κέικ, τα άσπρα μπισκότα, το ζελέ
ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ
-Το σοκολατούχο γάλα
-Τα παχιά κρέατα, τα λιπαρά ψάρια και τα αλλαντικά
-Το αναποφλοίωτο ρύζι
-Το μαύρο ψωμί, και τα άλλα δημητριακά ολικής αλέσεως
-Τα λαχανικά με πολλές ίνες και τα όσπρια
-Τα τυριά με πολλά λιπαρά και όσα είναι πικάντικα
-Τα άγουρα φρούτα με φλούδα και σπόρους
-Το ζωικό λίπος
-Τα γλυκά του ταψιού, πάστες κ.α.
-Την μουστάρδα, το κέτσαπ και τα μπαχαρικά

Μύθοι για το κάπνισμα


Στις αναπτυγμένες χώρες το κάπνισμα είναι η κυριότερη αιτία θανάτων που θα μπορούσαν να προληφθούν. Την τελευταία δεκαετία ο επιπολασμός του μειώνεται στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, αλλά η επίπτωσή του αυξάνεται στις αναπτυσσόμενες χώρες και το γυναικείο πληθυσμό.Read More
1. Δεν είναι αλήθεια ότι λίγα τσιγάρα την ημέρα δε βλάπτουν: Μια μελέτη έδειξε ότι το καθημερινό κάπνισμα ακόμα και 1-2 μόνο τσιγάρων διπλασιάζει τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο. Όσον αφορά την πιθανότητα για καρκίνο του πνεύμονα, που παρουσιάζει γραμμική συσχέτιση με τον αριθμό των τσιγάρων, βρέθηκε να αυξάνεται κατά 50% ακόμα και με 3-4 τσιγάρα/ημέρα. Από την άλλη πλευρά, μόλις 2% των καπνιστών καπνίζουν μόνο 1-4 τσιγάρα/ημέρα σε όλη τους τη ζωή, ενώ εκείνοι που επιτυγχάνουν μεγάλη ελάττωση και συνεχίζουν μακροχρόνια να καπνίζουν είναι μετρημένοι στα δάκτυλα.
2. Δεν είναι αλήθεια ότι τα ελαφρά τσιγάρα είναι λιγότερο βλαβερά: Οι καπνιστές ελαφρών τσιγάρων εισπνέουν πιο βαθιά και πιο παρατεταμένα τον καπνό ή καπνίζουν περισσότερα τσιγάρα, με αποτέλεσμα η ποσότητα της προσλαμβανόμενης πίσσας και νικοτίνης να είναι ίδια με εκείνη που προέρχεται από τα κανονικά τσιγάρα και η πιθανότητα για καρκίνο του πνεύμονα είναι παρόμοια είτε η περιεκτικότητα σε πίσσα είναι μικρότερη από 7 mg είτε είναι 21 mg.
3. Δεν είναι αλήθεια ότι ελαττώνονται οι κίνδυνοι όταν μειώνει κάποιος το κάπνισμα: Ο κίνδυνος για συνολική θνητότητα, στεφανιαία νόσο, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και τους καρκίνους που αποδίδονται στο κάπνισμα ελαττώνεται σημαντικά για όσους διακόπτουν εντελώς, ενώ παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητος για εκείνους που μειώνουν το κάπνισμα ακόμα και στα 5 τσιγάρα/ημέρα.
4. Δεν είναι αλήθεια ότι μπορεί κάποιος να ελέγχει το κάπνισμα και ότι αν χρειαστεί του είναι εύκολο να το κόψει: Το κάπνισμα δεν είναι μόνο συνήθεια, αλλά και εξάρτηση παρόμοιας ισχύος με τη χρήση ηρωίνης, κοκαΐνης και αλκοόλ. Ο εθισμός στη νικοτίνη θεωρείται σήμερα χρόνια νόσος με εξάρσεις, υφέσεις και υποτροπές. Περίπου 70% των καπνιστών επιθυμούν να διακόψουν το κάπνισμα, 45% το επιχειρούν κάθε χρόνο, αλλά μόλις 5% επιτυγχάνουν παρατεταμένη αποχή (τουλάχιστον ένα χρόνο) χωρίς ιατρική υποστήριξη. Η πλειονότητα (65%) όσων διακόπτουν το κατορθώνουν οριστικά μετά από τουλάχιστο τρεις απόπειρες, ενώ ορισμένοι γενετικοί πολυμορφισμοί (π.χ. στο γονίδιο DRD2 του υποδοχέα της ντοπαμίνης) έχουν συσχετιστεί με ευκολότερο εθισμό και δυσκολότερη απεξάρτηση.
5. Δεν είναι αλήθεια ότι πολλοί που καπνίζουν 3 πακέτα την ημέρα και πεθαίνουν ήσυχα σε βαθιά γεράματα: Τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν την ανθεκτικότητα κάθε καπνιστή απέναντι στη επίδραση του καπνίσματος Οι συστηματικοί καπνιστές που δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας εξαιτίας του καπνίσματος εκτιμάται ότι είναι ελάχιστοι. Βέβαια το όφελος από την πλήρη και οριστική διακοπή φαίνεται καλύτερα όταν γίνει σε πιο μικρή ηλικία και όχι στους πολύ ηλικιωμένους.
6. Δεν είναι αλήθεια ότι όποιος καπνίζει βλάπτει μόνο τον εαυτό του: Η κοτινίνη - ο βασικός μεταβολίτης της νικοτίνης, είναι σημαντικά αυξημένη και στο πλάσμα των παθητικών καπνιστών, ενώ ο κίνδυνος από το παθητικό κάπνισμα για καρκίνο του πνεύμονα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή στεφανιαία νόσο είναι τουλάχιστο κατά 30% αυξημένος και σε αυτούς.
7. Δεν είναι αλήθεια ότι αν αντικαταστήσουμε τα τσιγάρα με πούρα μηδενίζουμε τους κινδύνους: Ο κίνδυνος για στεφανιαία νόσο και καρκίνο του πνεύμονα, του οισοφάγου, του παγκρέατος και της κύστης από το κάπνισμα μιας πίπας ή ενός πούρου την ημέρα είναι περίπου ο μισός από εκείνον που προκύπτει από το κάπνισμα 10 τσιγάρων/ημέρα, αλλά παραμένει τουλάχιστον διπλάσιος ως πενταπλάσιος από τον κίνδυνο που διατρέχουν οι μη καπνιστές. Επίσης το κάπνισμα πίπας προκαλεί καρκίνο του στοματοφάρυγγα και του λάρυγγα συχνότερα από ότι το κάπνισμα τσιγάρου.
8. Δεν είναι σωστό κάποιος να μη σταματάει το κάπνισμα γιατί φοβάται ότι θα πάρει βάρος: Επειδή η νικοτίνη μειώνει με κεντρικό μηχανισμό την όρεξη και επιβραδύνει την πέψη, είναι αλήθεια ότι στο 80% των καπνιστών που διακόπτουν χωρίς υποστήριξη παρατηρείται αύξηση του βάρους κατά 2-5 kg, ενώ στο υπόλοιπο 20% κατά περισσότερα από 10 kg σε 1 χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός αερόβιας ισοτονικής άσκησης, ισορροπημένης διατροφής, υποκατάστατων νικοτίνης ή/και φαρμάκων που βοηθούν στη διακοπή εξαλείφει, σχεδόν, την πιθανότητα αύξησης του βάρους.
9. Δεν είναι αλήθεια ότι μειώνοντας το αλκοόλ και το αλάτι και παίρνοντας τα φάρμακά του μπορεί κάποιος να συνεχίσει να καπνίζει μειώνοντας τους κινδύνους: Οι συστηματικοί καπνιστές, ακόμα και αν έχουν το καλύτερο δυνατό προφίλ όσον αφορά τους υπόλοιπους παράγοντες κινδύνου, διατρέχουν 3-5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο και 10-15 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα από τους μη καπνιστές με τα ίδια χαρακτηριστικά, ενώ το προσδόκιμο επιβίωσής τους είναι κατά 10 περίπου χρόνια μικρότερο. Επιπλέον, αν ο θεράπων γιατρός ήταν υποχρεωμένος να επιλέξει μια μόνο παρέμβαση σε ορισμένες ειδικές ομάδες καπνιστών, όπως οι στεφανιαίοι ασθενείς και οι διαβητικοί, θα πρέπει να στοχεύει στη διακοπή του καπνίσματος, λόγω του σημαντικά μεγαλύτερου σχετικού οφέλους που προκύπτει από αυτή.
10. Δεν είναι αλήθεια ότι τα φάρμακα για τη διακοπή καπνίσματος δεν βοηθούν και ότι το κάπνισμα κόβεται μόνο με το μαχαίρι: Περίπου τα 2/3 των καπνιστών δοκιμάζουν την απότομη διακοπή με ποσοστό επιτυχίας μόλις 12%. Έχει δειχθεί ότι και οι δύο μέθοδοι διακοπής (σταδιακή ή απότομη) είναι το ίδιο αποτελεσματικές αν υποστηριχθούν σωστά. Με φάρμακα πρώτης γραμμής και με τα υποκατάστατα νικοτίνης επιτυγχάνονται ποσοστά αποχής μετά από 6 μήνες 35%-25% και 22%, αντίστοιχα. Η συμβουλευτική και η ψυχολογική υποστήριξη αρκεί για τη διακοπή μόνο στο 10% των καπνιστών, ενώ οι εναλλακτικές παρεμβάσεις (π.χ. βελονισμός) εξασφαλίζουν παρατεταμένη αποχή σε ποσοστό μόλις 8%. Τρία διαφορετικά εμβόλια, που θα επιτυγχάνουν διακοπή στο 40% όσων αναπτύσσουν υψηλό τίτλο αντισωμάτων κατά της νικοτίνης αξιολογούνται ήδη σε μελέτες φάσης ΙΙΙ και αναμένονται...
Λοιπόν εσείς τι λέτε θα το κόψετε;


by PREDICT

Για όσους δεν καταναλώνουν κρέας


Γράφει η
ΣΑΒΒΟΥΛΑ ΜΑΛΛΙΟΥ MD, PhD
Ειδικός παθολόγος – Ογκολόγος
Γ.Γ. Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας
PREDICT


Η vegetarian πυραμίδα έχει την εξής διαφορά: τα γαλακτοκομικά καταναλώνονται σε μεγαλύτερη ποσότητα, και φυσικά δεν υπάρχει κρέας! Όμως δεν υποκαθίστανται όλες οι ελλείψεις του κρέατος...
Η έλλειψη της βιταμίνης Β12 οδηγεί στην εμφάνιση μακροκυτταρικής και μεγαλοβλαστικής αναιμίας.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν νευρολογικές διαταραχές εξαιτίας της απομυελινοποίησης της σπονδυλικής στήλης, του εγκεφάλου και των οπτικών και περιφερικών νεύρων και λιγότερο συγκεκριμένα συμπτώματα, όπως αδυναμία, ερεθισμένη γλώσσα, δυσκοιλιότητα και ορθοστατική υπόταση. Ψυχολογικές διαταραχές της έλλειψης Β12 είναι δυνατόν να εκδηλωθούν κατά την παρουσία αναιμίας ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους.
Η κακοήθης αναιμία είναι μια συγκεκριμένη μορφή αναιμίας, η οποία προκαλείται από έλλειψη ενδογενούς παράγοντα και όχι από ελλιπή πρόσληψη βιταμίνης Β12 από τη διατροφή.
Άνθρωποι με περιορισμένη δυνατότητα απορρόφησης της βιταμίνης Β12, αναπτύσσουν ανεπάρκεια ή έλλειψη μέσα σε δύο με τρία χρόνια.
Αυστηροί χορτοφάγοι με κίνδυνο διαιτητικής ανεπάρκειας, αλλά με φυσιολογική απορροφητική ικανότητα μπορεί να μην εμφανίσουν συμπτώματα για 20-30 χρόνια.
Η βιταμίνη Β12 είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη του συμπλέγματος βιταμινών Β. Είναι απαραίτητη για την παραγωγή των ερυθρών και των λευκών κυττάρων του αίματος, καθώς και για τη φυσιολογική ανάπτυξη και συντήρηση του νευρικού ιστού. Η βιταμίνη Β12 είναι η κυανοκοβαλαμίνη. Περιλαμβάνει μια ποικιλία συστατικών που περιέχουν κοβάλτιο, και τα οποία είναι γνωστά ως κοβαλαμίνες. Η κυανοκοβαλαμίνη και η υδροξυκοβαλαμίνη είναι οι δυο βασικές μορφές της βιταμίνης Β12 στην κλινική χρήση.
ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Β12
-Η βιταμίνη Β12 πρέπει να απελευθερωθεί από τις πρωτεΐνες με τις οποίες συνδέεται, πριν γίνει η πέψη και η απορρόφησή της. Η απορρόφηση λαμβάνει χώρα σχεδόν αποκλειστικά στον τελικό ειλεό.
-Η βιταμίνη Β12 αποθηκεύεται πρωταρχικά στο ήπαρ. Στο αίμα είναι δεσμευμένη με συγκεκριμένες πρωτεΐνες του πλάσματος (τρανσκοβαλαμίνες).
-Η απομάκρυνση γίνεται μέσω των ούρων, της χολής και των κοπράνων. Ο εντεροηπατικός κύκλος συμβάλλει στη διατήρηση της Β12. Η βιταμίνη Β12 εμφανίζεται και στο μητρικό γάλα.
ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ Β12
-Η βιταμίνη Β12 είναι διαθέσιμη σε δισκία, σε κάψουλες και σε ενέσιμες μορφές βρίσκεται σε πολλά πολυβιταμινούχα συμπληρώματα. Ανεπάρκεια της Β12, λόγω έλλειψης ενδογενούς παράγοντα, γενικά θεραπεύεται με τη χορήγηση κοβαλαμίνης παρεντερικά. Ωστόσο, μια έρευνα έδειξε πως η χορήγηση ημερησίως 2mg Β12 από το στόμα ήταν το ίδιο αποτελεσματική με την ενδομυϊκά χορήγηση 1mg Β12 μια φορά το μήνα.
-Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας χρειάζονται 2 με 25 μg Β12 ημερησίως.
Η βιταμίνη Β12 εμπλέκεται στην ανακύκλωση των συνενζύμων του φυλλικού οξέος και στην αποσύνθεση της βαλίνης. Απαιτείται, επίσης, για τη μυελινοποίηση των νεύρων, την αναπαραγωγή των κυττάρων, την αιμοποίηση και τη σύνθεση των νουκλεοπρωτεϊνών.
Τρεις βιοχημικές αντιδράσεις απαιτούν την παρουσία της βιταμίνης Β12 ως μεθυλ-κοβαλαμίνης ή ως αδενοσυλ-κοβαλαμίνης:
1) Η μετατροπή της ομοκυστεΐνης σε μεθειονίνη,
2) Η μετατροπή του L-μεθυλμαλονυλο-CoA σε ηλέκτρυλο-CoA,
3) Ο ισομερισμός της L-λευκίνης και της β-λευκίνης.
ΧΡΗΣΕΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ Β12
Συμπληρώματα βιταμίνης Β12 μπορεί να είναι απαραίτητα σε χορτοφάγους. Αν οι χορτοφάγοι δεν καταναλώνουν τακτικά μια τροφή πλούσια σε βιταμίνη Β12, τότε χρειάζονται απαραιτήτως συμπλήρωμα. Αυτό αφορά κυρίως τις γυναίκες χορτοφάγους κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, καθώς το βρέφος μπορεί να εκδηλώσει ανεπάρκεια. Βρέφη τα οποία θηλάζουν και των οποίων οι μητέρες δεν προσλαμβάνουν τροφές πλούσιες σε Β12 πρέπει να λάβουν συμπληρώματα.
Η έλλειψη της βιταμίνης Β12 αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση άνοιας. Ο ρόλος των συμπληρωμάτων στην άνοια, που προκαλείται από έλλειψη της Β12, φαίνεται ότι εξαρτάται από τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Δεν υπάρχει ισχυρή απόδειξη που να πιστοποιεί πως τα συμπληρώματα βοηθούν στην καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου του Alzheimer που δεν οφείλεται στην έλλειψη της βιταμίνης Β12. Παρομοίως, ο ρόλος της βιταμίνης Β12 είναι ασαφής όσον αφορά στην σκλήρυνση κατά πλάκας και στις διαταραχές του ύπνου. Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι η έλλειψη της βιταμίνης Β12 κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να είναι παράγοντας κινδύνου για ανωμαλία διάπλασης του νευρικού σωλήνα. Για να διαπιστωθούν τα οφέλη της βιταμίνης Β12 σε κάθε ένδειξη εκτός από την ανεπάρκεια ή την οριακή ανεπάρκεια, απαιτούνται περαιτέρω έρευνες.
Η βιταμίνη Β12 έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε ασθενείς που πάσχουν από διαβητική νευροπάθεια και στοματικά έλκη.
Χαμηλά επίπεδα ορού βιταμίνης Β12 έχουν βρεθεί σε άτομα με HIV και επίσης έχουν συσχετιστεί με μια πιο γρήγορη εμφάνιση της νόσου του AIDS. Εξαιτίας του ρόλου της στον μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης, έχει προταθεί ότι η βιταμίνη Β12 ίσως διαδραματίζει κάποιον ρόλο στη μείωση του κινδύνου για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει απόδειξη πως η Β12 έχει ανεξάρτητη προστατευτική επίδραση.
Νέα δεδομένα σχετίζουν τα υψηλά επίπεδα αίματος βιταμίνης Β12 με θεραπεία της κατάθλιψης. Ο τρόπος με τον οποίο δρα η βιταμίνη Β12 στα άτομα με κατάθλιψη δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί. Είναι πιθανόν ότι δρα σε συνέργια με τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα αυξάνοντας τη σύνθεση και τη δράση των μονοαμινών. Οι μονοαμίνες είναι νευροδιαβιβαστές στο κεντρικό νευρικό σύστημα με αντικαταθλιπτική δράση. Επίσης η βιταμίνη Β12 φαίνεται εμποδίζει τη συσσώρευση της πρωτεΐνης ομοκυστεϊνης η οποία είναι δυνατόν να αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής και από κατάθλιψη.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ Β12
Η βιταμίνη Β12 δεν πρέπει να χορηγείται για τη θεραπεία της ανεπάρκειας, εάν δεν έχει προηγηθεί πλήρης διάγνωση . Χρειάζεται έλεγχος αίματος για Β12, φυλλικό οξύ και φεριττίνη. (χορήγηση >10μg ημερησίως μπορεί να προαγάγει αιματολογική αντίδραση σε ασθενείς με ανεπάρκεια φυλλικού οξέος).
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ Β12
Η βιταμίνη Β12 μπορεί περιστασιακά να προκαλέσει διάρροια και κνησμός στο δέρμα. Επίσης υπερβολικές δόσεις επίσης, μπορεί να επιδεινώσουν την ακμή.
ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Β12
Με φάρμακα
Αλκοόλ: Υπερβολική πρόσληψη μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση της βιταμίνης Β12.
Μπορεί να ελαττώσουν την απορρόφηση της Β12 οι αμινογλυκοσίδες, τα αμινοσαλικυλικά, η χλωραμφενικόλη, η χολεστυραμίνη, η κολχικίνη, η μετφορμίνη, τα μεθυλντόπα, τα από του στόματος αντισυλληπτικά, οι ανταγωνιστές του υποδοχέα Η2 της ισταμίνης κ.α.Τα αντιβιοτικά μπορεί να αλληλεπιδράσουν με μικροβιολογικές εξετάσεις προσδιορισμού ερυθροκυτταρικής Β12 και Β12 ορού (ψευδή χαμηλά αποτελέσματα).
Το χλωριούχο κάλιο (τροποποιημένη απελευθέρωση): Παρατεταμένη χορήγηση μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα της Β12 και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων: Παρατεταμένη θεραπεία μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα ορού της Β12.
Με θρεπτικά συστατικά
Φυλλικό οξύ: Μεγάλες δόσεις οι οποίες χορηγούνται κατ΄ επανάληψη μπορεί να ελαττώσουν τα επίπεδα της Β12 στο αίμα.
Βιταμίνη C: Μπορεί να καταστρέψει την Β12 (αποφυγή της πρόσληψης μεγάλων δόσεων βιταμίνης C μέσα σε μία ώρα από την πρόσληψη Β12 από το από το στόμα.
Τροφές που περιέχουν Β12 ΚΑΙ Φυλλικό οξύ
Βιταμίνη Β12 (κυανοκοβαλαμίνη): Περιέχεται αποκλειστικά στις ζωικές τροφές (κρέας, συκώτι). Μετέχει στη σύνθεση των πρωτεϊνών του πυρήνα των κυττάρων. Η βιταμίνη Β12 βρίσκεται σε μικρότερες ποσότητες στο γάλα στα αυγά, το τυρί και τα ψάρια.
Φυλλικό οξύ: Περιέχεται στα μη αποφλοιωμένα δημητριακά, στις ζωικές τροφές και στο μητρικό και αγελαδινό γάλα. Επίσης βρίσκεται στα σκούρα πράσινα λαχανικά, το συκώτι, τα νεφρά, το γάλα, το γιαούρτι, το ρύζι, τα όσπρια, τα καρότα και τα ροδάκινα. Το γάλα της κατσίκας στερείται φυλλικού οξέος και γι' αυτό η αποκλειστική διατροφή βρεφών με γάλα κατσίκας προκαλεί αβιταμίνωση από φυλλικό οξύ. Το φυλλικό οξύ μετέχει στη διαδικασία ωρίμανσης και πολλαπλασιασμού των κυττάρων. Η ανεπάρκεια του φυλλικού οξέος προκαλεί μεγαλοβλαστική αναιμία, που συνοδεύεται από πυρετό, γαστρεντερικές διατραχές και αύξηση των ορίων του ήπατος και του σπλήνα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
  1. Moosewood Collective. Moosewood Restaurant Cooks for a Crowd. John Wiley & Sons, New York, NY, 1997.
  2. Wasserman, Debra and Reed Mangels. Vegan Handbook. The Vegetarian Resource Group, Baltimore, Maryland, 1997.
  3. Αmerican Dietetic Association and Dietitians of Canada. Position of the American Dietetic Association and Dietitians of Canada: Vegetarian Diets. Can J Diet Pract Res. 2003;64(2):62.
  4. American Dietetic Association and Dietitians of Canada Position of the American Dietetic Association and Dietitians of Canada: Vegetarian Diets; J Am Diet Assoc. 2003;103(6):748.
  5. Appleby PN, Thorogood M, Mann JI, Key TJ. The Oxford Vegetarian Study: an overview. Am J Clin Nutr. 1999;70:525S-531S.
  6. Food and Nutrition Board. Dietary Reference Intakes for Vitamin A, Vitamin K, Arsenic, Boron, Chromium, Copper, Iodine, Iron, Manganese, Molybdenum, Nickel, Silicon, Vanadium, and Zinc. Institute of Medicine, 2002

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Xολοκυστίτιδα


Η οξεία χολοκυστίτιδα είναι φλεγμονή της χοληδόχου κύστεως, που προκαλείται από απόφραξη του κυστικού πόρου από λίθο, που συνήθως ενσφηνώνεται στο θύλακο του Hartman. Σπάνια μπορεί να διαπιστωθεί οξεία χολοκυστίτιδα χωρίς λιθίαση (αλιθιασική), που συνήθως συσχετίζεται με προηγούμενη χειρουργική επέμβαση, πρόσφατο τραυματισμό ή σηψαιμία.

Γράφει η
Σαββούλα ΜάλλιουPhD, MD
Ειδικός παθολόγος-Όγκολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Γ.Γ.Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας
PREDICT

Τα συμπτώματα της οξείας χολοκυστίτιδας είναι η ναυτία, ο έμετος, που τις περισσότερες φορές προκαλείται από τον ασθενή, αλλά δεν τον ανακουφίζει, ο πυρετός (38-390 C) και ο πόνος στο δεξιό υποχόνδριο. Αντικειμενικά διαπιστώνεται σημείο του Murphy, ευαισθησία, σύσπαση και παλίνδρομος ευαισθησία στο δεξιό υποχόνδριο, ενώ στο 30% των περιπτώσεων ψηλαφάται η διατεταμένη χοληδόχος κύστη.
Εργαστηριακά διαπιστώνεται λευκοκυττάρωση με αριστερή στροφή και αύξηση της χολερυθρίνης και της αλκαλικής φωσφατάσης (στο 30-50% των περιπτώσεων λόγω οιδήματος στην περιοχή του χοληδόχου πόρου). Συχνά αυξάνεται και η αμυλάση του αίματος και των ούρων χωρίς όμως να συνοδεύεται από την κλινική εικόνα της οξείας παγκρεατίτιδας.
Η διάγνωση γίνεται με την ενδοφλέβια χορήγηση λιδοφενίνης σεσημασμένης με τεχνήτιο (σπινθηρογράφημα HIDA). Σε περίπτωση οξείας χολοκυστίτιδας το ραδιοσεσημασμένο υλικό δεν σκιαγραφεί τη χοληδόχο κύστη. Οι υπέρηχοι παρουσιάζουν υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα στην ανεύρεση των χολολίθων. Είναι όμως ασυνήθη τα ειδικά ευρήματα της οξείας χολοκυστίτιδας όπως το υγρό γύρω από τη χοληδόχο κύστη ή η πάχυνση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως.
Στη διαφορική διάγνωση περιλαμβάνονται η οξεία παγκρεατίτιδα, η διάτρηση πεπτικού έλκους, η οπισθοτυφλική σκωληκοειδίτιδα, ο κωλυκός του νεφρού, η οξεία πυελονεφρίτιδα, το έμφραγμα μυοκαρδίου, η επιδημική πλευροδυνία (νόσος του Bornholm), η πνευμονική εμβολή με έμφρακτο, η πλευρίτιδα, η πνευμονία δεξιάς πνευμονικής βάσεως, η αλκοολική ηπατίτιδα και η οξεία ιογενής ηπατίτιδα.
Οι κυριότερες επιπλοκές είναι το εμπύημα, η γάγγραινα του τοιχώματος της χοληδόχου κύστεως, η διάτρηση της χοληδόχου κύστεως με χολοπεριτόναιο, το περιχολοκυστικό απόστημα, το χολοπεπτικό συρίγγιο και ο ειλεός από χολόλιθο.
Χορηγούνται αναλγητικά και αντιβίωση, τοποθετείται ρινογαστρικός καθετήρας και χορηγούνται παρεντερικά υγρά και ηλεκτρολύτες. Η χολοκυστίτιδα μπορεί να υποχωρήσει με συντηρητική αγωγή αλλά μπορεί να δημιουργήσει και επιπλοκές.
Θεραπεία εκλογής είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή που μπορεί να γίνει στις πρώτες 48 ώρες ή μετά την υποχώρηση της φλεγμονής σε 3-4 εβδομάδες.
ΧΡΟΝΙΑ ΛΙΘΙΣΙΑΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΙΤΙΔΑ
Είναι η συχνότερη κλινική εκδήλωση της χολολιθίασης. Παρουσιάζεται ως δυπεψία, μετεωρισμός και άτυπα κοιλιακά άλγη. Η θεραπεία είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.
ΔΙΑΙΤΑ ΧΟΛΟΚΥΣΤΙΤΙΔΑΣ
Η παχυσαρκία είναι επιβαρυντικός παράγοντας.
Προτιμήστε: δημητριακά και ψωμί ολικής άλεσης, ρύζι, άπαχα γαλακτοκομικά και άπαχα τυριά, χυμούς και φρούτα, άπαχα κρέατα ψητά ή βραστά.
Αποφύγετε: λιπαρά (βούτυρο, μαργαρίνη, μαγιονέζα, κρέμα γάλακτος), κρουασάν, σφολιάτες, πίτες, κρέπες, λουκουμάδες, τηγανητά, λιπαρά γαλακτοκομικά και παχιά τυριά, λάχανο, κρεμμύδι, αγγούρι, κρόκο αυγού, χοιρινό κρέας, παχιά αλλαντικά, λουκάνικα, ξηρούς καρπούς, καρύδα, σοκολάτα, καραμέλες, γλυκά με πολύ βούτυρο και αυγά, κονσέρβες σε λάδι, εντόσθια, λαδερά φαγητά.
Αν έχετε και συμπτώματα κοιλιακής διάτασης και μετεωρισμού, αποφύγετε τροφές που προκαλούν αέρια, όπως όσπρια (φασόλια, φακές, ρεβίθια), μερικά φρούτα όπως μήλα, δαμάσκηνα και σταφίδες, μειώστε τα γαλακτοκομικά και αποφύγετε λαχανικά όπως μπρόκολο και κουνουπίδι.

Aντιγριπικό εμβόλιο


Το αντιγριπικό εμβόλιο γίνεται κάθε φθινόπωρο και είναι το πλέον γνωστό προληπτικό μέτρο κατά της γρίπης.
Τα αντιγριπικά εμβόλια περιέχουν αδρανοποιημένα (νεκρά) στελέχη του ιού της γρίπης. Επειδή ακριβώς ο ιός δεν είναι ζωντανός, δεν μπορεί να μολύνει τον οργανισμό. Ωστόσο, είναι ακόμη ικανός να προκαλέσει την παραγωγή αντισωμάτων και έτσι το σώμα σας είναι προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει τον συγκεκριμένο ιό εάν εκτεθεί σε αυτόν στη διάρκεια της εποχικής έξαρσης της γρίπης.
Το αντιγριπικό εμβόλιο πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο. Σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να γίνεται δύο φορές τον χρόνο. Αφενός, η ανοσολογική προστασία που εξασφαλίζεται με το εμβόλιο μειώνεται με την πάροδο του χρόνου και ενδέχεται να μην επαρκεί για την προστασία του οργανισμού την επόμενη χρονιά. Αφετέρου, και πρωτίστως, οι επιστήμονες είναι υποχρεωμένοι να παρασκευάζουν νέα εμβόλια κάθε χρόνο γιατί το στέλεχος του ιού της γρίπης δε μένει ίδιο. [1] 9-10 μήνες πριν από τη νέα εποχική έξαρση της γρίπης, παρασκευάζουν ένα καινούργιο εμβόλιο σχεδιασμένο να παρέχει προστασία κατά των στελεχών του ιού που αναμένεται να κυκλοφορούν στο νότιο ή το βόρειο ημισφαίριο κατά το επόμενο έτος. Γι' αυτό πρέπει να επαναλαμβάνουμε τον εμβολιασμό κάθε χρόνο αν θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι διαθέτουμε αντισώματα για τα πλέον πρόσφατα στελέχη του ιού.
Δεν είναι απίθανο να εμφανιστεί ένα νέο απρόβλεπτο στέλεχος του ιού αφού ήδη παραχθεί και διανεμηθεί το τρέχον αντιγριπικό εμβόλιο. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν έχετε εμβολιαστεί, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να προσβληθείτε από τον ιό της γρίπης.
Ομάδες που πρέπει να εμβολιάζονται
Η γρίπη είναι μια πραγματικά δυσάρεστη εμπειρία για όλους. Ωστόσο, σε ορισμένους ανθρώπους η γρίπη μπορεί να συνοδευτεί από επικίνδυνες επιπλοκές, π.χ. βρογχίτιδα και πνευμονία, για την αντιμετώπιση των οποίων ενδέχεται να απαιτηθεί εισαγωγή σε νοσοκομείο.
Οι συστάσεις σχετικά με το ποιος πρέπει να εμβολιάζεται κατά της γρίπης ποικίλλουν από χώρα σε χώρα. Ωστόσο, στις περισσότερες χώρες, το αντιγριπικό εμβόλιο συνιστάται για τις ακόλουθες ομάδες υψηλού κινδύνου:
• άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών
• όσοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών από τη γρίπη - π.χ. όσοι πάσχουν από καρδιοπάθειες, άσθμα ή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, μακροχρόνια ηπατοπάθεια ή νεφροπάθεια, διαβήτη ή έχουν αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
• όσοι ζουν με άτομα που ανήκουν στις ανωτέρω ομάδες υψηλού κινδύνου ή φροντίζουν τα εν λόγω άτομα.
• οι επαγγελματίες των υπηρεσιών υγείας.
Αν δεν είστε σίγουρος κατά πόσο χρειάζεστε αντιγριπικό εμβόλιο, ρωτήστε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας.
Παρενέργειες του αντιγριπικού εμβολίου
Όπως τα περισσότερα εμβόλια, έτσι και τα αντιγριπικά μπορεί να προκαλέσουν ορισμένες παρενέργειες. Είναι σημαντικό να μιλήσετε με τον γιατρό σας αν εσείς ή κάποιο μέλος της οικογένειάς σας έχει παρουσιάσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση σε αντιγριπικό εμβόλιο στο παρελθόν.
Το FDA ανακοίνωσε για το 2010-2011 ότι ενέκρινε τα εμβόλια για την εποχική γρίπη. Επίσης, ανέφερε ότι επίσημοι αξιωματούχοι σε θέματα υγείας συστήνουν τον εμβολιασμό για όλους τους ανθρώπους ηλικίας 6 μηνών και πάνω.
Ο περσινός ιός της γρίπης, της πανδημίας Α(Η1Ν1) γρίπης των χοίρων, τώρα χρησιμοποιείται ως ένας από τους συνήθεις υπόπτους και περιλαμβάνεται ανενεργός ή εξασθενημένος στο εμβόλιο του 2011. Πέρσι οι άνθρωποι χρειάστηκε να κάνουν δύο εμβόλια ο ιός της γρίπης των χοίρων είχε ξεχωριστό εμβόλιο, καθώς εμφανίστηκε πολύ αργά και δεν είχε συμπεριληφθεί στο εποχικό εμβόλιο.
Του χρόνου, οι περισσότεροι άνθρωποι θα χρειαστούν μόνο ένα εμβόλιο -εκτός εάν εμφανιστεί απροσδόκητα κάποιος νέος ιός. (Τα παιδιά που εμβολιάζονται για πρώτη φορά συνήθως χρειάζονται δύο εμβόλια, σε διάστημα τουλάχιστον ενός μηνός ενδιάμεσα).
Τα εμβόλια συνήθως εστιάζουν σε τρεις ιούς: Δύο από την Ομάδα Τύπου Α και ένα από την Ομάδα Τύπου Β. Οι ιοί τύπου Α είναι αυτοί με τις περισσότερες πιθανότητες να προκαλέσουν πανδημία, επειδή μπορεί να υποστούν σημαντικές γενετικές αλλαγές ξαφνικά και να εμφανιστούν με μορφές για τις οποίες οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ή έχουν ελάχιστες αντιστάσεις.
Το εμβόλιο για το 2011 περιέχει ανενεργές ή εξασθενημένες μορφές τριών ιών: Τον ιό της γρίπης των χοίρων, γνωστός και με την ονομασία A/California/7/09 (H1N1), πανδημία γρίπης (Η1Ν1) 2009, τον ιό A/Perth /16/2009 (H3N2) και τον ιό B/Brisbane/60/2008.
Έξι εταιρείες έχουν κατασκευάσει οκτώ εμβόλια που έχουν εγκριθεί, συμπεριλαμβανομένου ενός εμβολίου υψηλής δοσολογίας για άτομα άνω των 65 ετών. 


by PREDICT

Δέκα συμβουλές για καλή όραση


Για να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα...
Read More
Γράφει η
MD, PhD ΜΑΛΛΙΟΥ ΣΑΒΒΟΥΛΑ
ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ – ΟΓΚΟΛΟΓΟΣ
Γ.Γ. Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας


1.Να προστατεύετε τα μάτια σας από τον ήλιο φορώντας απορροφητικά γυαλιά και καπέλο. Η υπεριώδης ακτινοβολία προκαλεί καταρράκτη και εκφύλιση της ωχράς κηλίδας
2.Κάντε καθημερινά τακτική σωματική άσκηση. Η σωματική άσκηση ελαττώνει την ενδοφθάλμια πίεση, προστατεύει τα αγγεία και γενικά βοηθά στην καλή όραση και την καλή υγεία του οργανισμού
3.Ελέγχετε τακτικά την αρτηριακή σας πίεση και αν είναι αυξημένη ρυθμίστε την με τον γιατρό σας. Η αυξημένη αρτηριακή πίεση προκαλεί βλάβες στον αμφιβληστροειδή και αυξάνει την πιθανότητα γλαυκώματος
4.Μην καπνίζετε. Το κάπνισμα προκαλεί καταρράκτη και βλάβες του αμφιβληστροειδή χιτώνα και εκφύλιση της ωχράς κηλίδας
5. Να ελέγχετε περιοδικά την χοληστερίνη και το σάκχαρο αίματος. Οι ψηλές τιμές χοληστερίνης αυξάνουν την πιθανότητα εκφύλισης της ωχράς κηλίδας και άλλων αγγειακών παθήσεων του αμφιβληστροειδούς. Από την άλλη το αυξημένο σάκχαρο προκαλεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια που οδηγεί στην τύφλωση
6.Να επισκέφτεστε τον οφθαλμίατρο κατά τακτά χρονικά διαστήματα γιατί πολλές παθήσεις του οφθαλμού είναι αρχικά ασυμπτωματικές. Η πρώιμη διάγνωση είναι καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη του γλαυκώματος
7.Τα παιδιά πριν πάνε σχολείο θα πρέπει να εξετάζονται προληπτικά από τον οφθαλμίατρο. Η έγκαιρη διάγνωση του στραβισμού ή της αμβλυωπίας θα έχει σαν αποτέλεσμα την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας με εντυπωσιακά αποτελέσματα
8.Όταν κάθεστε μπροστά από τον υπολογιστή πολλές ώρες, κάνετε συχνά διαλείμματα για μερικά λεπτά και βλεφαρίστε συχνά (ανοιγοκλείνετε τα βλέφαρα) και χρησιμοποιείτε τεχνητά δάκρυα για να μην στεγνώνουν τα μάτια σας
9.Φροντίστε τη δίαιτά σας και ρυθμίστε το σωματικό βάρος σας. Δίαιτα πλούσια σε λαχανικά, ψάρι, κοτόπουλο και φρούτα βοηθά στην διατήρηση της καλής όρασης. Να αποφεύγετε την υπερβολική κατανάλωση κρέατος και ακόρεστων λιπών
10. Μετριάστε το άγχος της καθημερινότητας. Η κεντρική ορώδης αμφιβληστροειδοπάθεια σχετίζεται με το υπερβολικό άγχος


by PREDICT

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Για την Ηπατίτιδα Β: Zeffix (λαμιβουδίνη)



Χορηγείται σε χρόνια ηπατίτιδα Β. Τα δισκία Zeffix  (GlaxoSmithKline) και το πόσιμο διάλυμα περιέχουν τη δραστική ουσία λαμιβουδίνη, που είναι νουκλεοσιδικό ανάλογο, δηλαδή ένα αντιικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ηπατίτιδας Β.  Η λαμιβουδίνη χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπεία της HIV λοίμωξης, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση απαιτούνται υψηλότερες δόσεις από αυτές που βρίσκονται στο Zeffix όπως στο  Epivir.
Η ηπατίτιδα Β είναι ένας ιός που μολύνει το ήπαρ και οδηγεί σε βλάβη του ήπατος. Ο ιός βρίσκεται μέσα στα κύτταρα του ήπατος και πολλαπλασιάζεται με αντίγραφα του γενετικού υλικού του (DNA). Αυτό επιτυγχάνεται με μια ουσία του ιού, που ονομάζεται ιική DNA πολυμεράση, που είναι ένα ένζυμο. Η λαμιβουδίνη δρα αναστέλλοντας τη δράση του ενζύμου αυτού και σταματά έτσι τον πολλαπλασιασμό. Η λαμιβουδίνη άρα μειώνει την ποσότητα του ιού της ηπατίτιδας Β στο σώμα. Αυτό οδηγεί σε μείωση της βλάβης στο ήπαρ και βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας.
Το φάρμακο βοηθά στον έλεγχο της λοίμωξης από ηπατίτιδα Β, αλλά δεν είναι γνωστό αν μπορεί να τη θεραπεύσει. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει ακόμη  κίνδυνος μετάδοσης του ιού σε άλλα άτομα μέσω σεξουαλικής επαφής ή μολυσμένου αίματος, γι’ αυτό απαιτείται η χρήση προφυλακτικών για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού στον ερωτικό πάρτνερ. Υπάρχει εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας Β  για την προστασία ατόμων που ενδέχεται να κινδυνεύουν να κολλήσουν τον ιό.
Η Ηπατική λειτουργία θα πρέπει να παρακολουθείται κάθε τρεις μήνες, εφόσον χορηγείται το φάρμακο. Το ποσό του φορτίου του ιού της ηπατίτιδας Β στον οργανισμό σας θα πρέπει να παρακολουθείται κάθε έξι μήνες. (HBV-DNA (Real-Time PCR).  Οι άνθρωποι που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ή που έχουν προχωρημένη ηπατική νόσο πρέπει να παρακολουθούνται τουλάχιστον κάθε μήνα.
Αν απαιτηθεί να διακοπεί το φάρμακο λόγω φαρμακευτικής ηπατίτιδας  η ηπατική λειτουργία, θα πρέπει να παρακολουθηθεί για τουλάχιστον τέσσερις ακόμα μήνες.
Η λαμιβουδίνη μπορεί να προκαλέσει μια σπάνια αλλά σοβαρή κατάσταση που ονομάζεται γαλακτική οξέωση, η οποία είναι H περίσσεια γαλακτικού οξέος στο αίμα,  με διόγκωση του ήπατος. Τα συμπτώματα  είναι η γρήγορη και / ή βαθιά αναπνοή και μη ειδικά συμπτώματα, όπως αίσθημα αδυναμίας, γενική αδιαθεσία, έμετος, κοιλιακό άλγος, απώλεια όρεξης ή απώλεια βάρους. Αυτό το φάρμακο δεν έχει άδεια για τη θεραπεία της ηπατίτιδας Β σε παιδιά και εφήβους.
Το Zeffix πόσιμο διάλυμα περιέχει σακχαρόζη και μπορεί να μην είναι κατάλληλο για άτομα με σπάνια κληρονομικά προβλήματα δυσανεξίας στη φρουκτόζη, δυσαπορρόφηση γλυκόζης-γαλακτόζης ή ανεπάρκεια της σουκρόζης-ισομαλτάσης.
Αυτό το φάρμακο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε αλλεργία στα συστατικά του. Η ασφάλεια αυτού του φαρμάκου κατά την εγκυμοσύνη δεν έχει τεκμηριωθεί. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της κύησης μόνο αν το αναμενόμενο όφελος για τη μητέρα υπερτερεί κάθε πιθανό κίνδυνο για το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Δεν συνιστάται κατά το πρώτο τρίμηνο. Επίσης αυτό το φάρμακο περνά στο μητρικό γάλα, όπως και ο ιός της ηπατίτιδας Β. Συνιστάται ότι οι μητέρες που πρέπει να λαμβάνουν αυτό το φάρμακο δεν θηλάζουν τα βρέφη τους.
Ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να είναι οι εξής: 
  • Γενική αίσθημα αδιαθεσίας (κακουχία). 
  • Κόπωση.
  • Λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος.
  • Δυσφορία στο λαιμό και τις αμυγδαλές.
  • Πονοκέφαλος.
  • Διαταραχές του εντέρου, όπως κοιλιακό άλγος, ναυτία, έμετος και διάρροια.
  • Μυϊκοί πόνοι ή κράμπες.
  • Μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων στο αίμα (θρομβοπενία).

Η Τριμεθοπρίμη μπορεί να αυξήσει το επίπεδο στο αίμα της λαμιβουδίνης.
Το φάρμακο δεν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ζαλσιταβίνη

Πηγή: www.netdoctor

by PREDICT