Παιδί χαμηλού αναστήματος

Το κοντό ανάστημα δεν είναι ασθένεια, είναι σωματικό χαρακτηριστικό. Στις περισσότερες περιπτώσεις το χαμηλό ανάστημα είναι απόκλιση του φυσιολογικού και δεν οφείλεται σε παθολογικό αίτιο. Αν όμως διαπιστωθεί κάποια διαταραχή που μπορεί να αρθεί, πρέπει να παρασχεθεί η κατάλληλη υποστηρικτική αγωγή στο παιδί και την οικογένειά του, γιατί το παιδί ή ο έφηβος και η οικογένεια αλληλοτροφοδοτούνται στο άγχος τους για το κοντό ανάστημα.

Το χαμηλό ανάστημα επηρεάζει δυσμενώς τα παιδιά και κυρίως τους εφήβους, την κοινωνική προσαρμογή τους και την επίδοσή τους στο σχολείο. Γι’ αυτό πρέπει τα παιδιά αυτά να αντιμετωπίζονται με ενδιαφέρον, να υποστηρίζονται και να γίνεται έγκαιρη αναγνώριση του προβλήματος και αιτιολογική ταξινόμηση. 

Η σωματική ανάπτυξη καθορίζεται από:

• Την κληρονομικότητα
• Από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, δηλαδή τη διατροφή, τον τρόπο διαβίωσης, τα διάφορα νοσήματα και το ψυχοκοινωνικό περιβάλλον
• Από επιδράσεις κατά την ενδομήτρια ζωή, όπως γενετικούς παράγοντες, χρωμοσωμιακές ανωμαλίες, λοιμώξεις, κατάχρηση φαρμάκων, καπνίσματος και αλκοόλ από τη μητέρα

Τα παιδιά με το κοντό ανάστημα ταξινομούνται ανάλογα με την αιτία του χαμηλού αναστήματος, σε ομάδες:

• Γενετικώς κοντό ανάστημα, που είναι η πιο συχνή μορφή, είναι κληρονομικό και δεν υπάρχει ενδοκρινική διαταραχή
• Ανωμαλίες στα χρωμοσώματα κι εμφάνιση διαφόρων συνδρόμων όπως σύνδρομο Turner, τρισωμία 21 κ.α.
• Διαταραχές λειτουργίας συστημάτων όπως του γαστρεντερικού με κοιλιοκάκη, του ουροποιητικού, του καρδιοαναπνευστικού, του αιμοποιητικού με χρόνιες αιμολυτικές αναιμίες, του κεντρικού νευρικού συστήματος με μικροκέφαλο νανισμό κ.α.
• Ψυχοκοινωνικές διαταραχές λόγω διαταραχών σχέσης του παιδιού με το περιβάλλον και ιδίως με τη μητέρα. Δεν είναι γνωστό ο μηχανισμός, με τον οποίο προκαλείται, αλλά συχνά συνυπάρχει δυστροφία, ελαττωμένη έκκριση αυξητικής ορμόνης από την υπόφυση και όταν το παιδί απομακρυνθεί από το δυσμενές περιβάλλον η διαταραχή αυτή αποκαθίσταται.

PREDICT