Κεράσια ονομάζονται οι καρποί του δένδρου της κερασιάς (Prunus). Έχουν σχήμα σφαιρικό και ο φλοιός τους είναι λείος και γυαλιστερός. Είναι μικρά σε μέγεθος και το χρώμα τους ποικίλλει ανάλογα με την ποικιλία. Υπάρχουν δύο τύποι κερασιών και εκατοντάδες ποικιλίες: το γλυκό κεράσι (Prunus avium) και το ξινό κεράσι, γνωστό ως βύσσινο (Prunus cerasus). Από τις γλυκές ποικιλίες ιδιαίτερες προτιμήσεις συγκεντρώνει αυτή με τους μεγάλους, βαθυκόκκινους και χυμώδεις καρπούς.
Όσο για τον τόπο καταγωγής του φρούτου, κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Ο Ρωμαίος στρατηγός Λούκουλλος τα ανακάλυψε και τα έφερε στην Ιταλία.
Τα κεράσια είναι γλυκά, όξινα και στυφά και έχουν θερμαντική δράση στον οργανισμό. Εξουδετερώνουν την πνευματική κόπωση, είναι άρα πολύ χρήσιμα στους μαθητές ειδικά σε περιόδους εξετάσεων (του τέλους της σχολικής χρονιάς, που συμπίπτει με την εποχή που υπάρχουν σε αφθονία τα κεράσια), γι’ αυτό συστήνουμε να τρώνε τουλάχιστον δύο με τρία κιλά κεράσια την εβδομάδα.
Στην Ελλάδα παράγονται στον Κολινδρό Πιερίας, στην Έδεσσα, στα Γρεβενά, στη Βόρεια Χίο και σε αρκετές άλλες περιοχές της, βόρειας κυρίως, Ελλάδας, αλλά και στην Κερασίτσα έξω από την Τρίπολη.
Θεραπευτικές ιδιότητες των κερασιών
Το θετικό είναι ότι όλες οι ποικιλίες των κερασιών είναι φτωχές σε θερμίδες και πλούσιες σε βιταμίνη C, κάλιο, μαγνήσιο, β-καροτένιο, σίδηρο και ανθοκυανίνες. Ενδείκνυνται στην αναιμία, γιατί λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σίδηρο, προάγουν την αιμοποίηση, σε ολιγοθερμιδικές δίαιτες αδυνατίσματος, γιατί τα σάκχαρα, που περιέχουν ικανοποιούν την αίσθηση του γλυκού, χωρίς να επιβαρύνουν τον οργανισμό με θερμίδες. Η περιεκτικότητά τους σε μεταλλικά άλατα αυξάνει τα αλκαλικά αποθέματα του οργανισμού, συμβάλλοντας, έτσι, στη μείωση της κόπωσης και την παράταση της μυϊκής προσπάθειας. Δρουν αποτοξινωτικά, για το συκώτι, τη χοληδόχο κύστη, το αδενικό σύστημα και τον οργανισμό γενικότερα. Θα βοηθήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, θα προστατέψουν την καρδιά, τους νεφρούς, τους μυς και το νευρικό σύστημα και θα ανακουφίσουν από τον πόνο στις αρθρίτιδες.
Οι φυτικές ίνες και τα οργανικά οξέα που περιέχουν, τα καθιστούν έξοχα υπακτικά, με ισχυρή καθαρτική δράση. Τα μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, που περιέχουν, δρουν ανακουφιστικά σε ρευματικούς πόνους. Τα κεράσια είναι διουρητικά και χωνευτικά, ενώ διαθέτουν αντισηπτικές ιδιότητες, ενάντια σε λοιμώξεις των ουροφόρων οδών. Οι φυτικές χημικές αυτές ουσίες ονομάζονται ανθοκυανίνες. Σε πειράματα βρέθηκε ότι αυξάνουν κατά 50% την παραγωγή ινσουλίνης από τα κύτταρα του παγκρέατος. Γι΄αυτό η κατανάλωση κερασιών θα μπορούσε να βοηθά στην πρόληψη κατά του διαβήτη. Οι ανθοκυανίνες, λόγω αυξημένης έκκρισης ινσουλίνης, θα μπορούσαν να επιτρέπουν ένα καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης του αίματος και να αποτρέπουν την υπεργλυκαιμία και κατά συνέπεια το διαβήτη. Οι ανθοκυανίνες ανήκουν σε οικογένεια φυτικών ουσιών που δίνουν το χαρακτηριστικό χρώμα σε πολλά είδη φρούτων. Ανθοκυανίνες υπάρχουν και σε άλλα φρούτα, όπως τα σταφύλια, οι φράουλες και τα μούρα. Όμως, τα πειράματα έδειξαν ότι οι ανθοκυανίνες από τα κεράσια είχαν την ισχυρότερη δράση αναφορικά με την αύξηση παραγωγής ινσουλίνης από τα παγκρεατικά κύτταρα.
Άλλες μορφές κερασιών
Στην Ελλάδα, τα περίφημα γλυκά του κουταλιού γίνονται τόσο από τις γλυκές όσο και από τις υπόξινες ποικιλίες. Προσοχή αυτά είναι πλούσια σε ζάχαρη και δεν βοηθούν στο αδυνάτισμα, σε αντίθεση με τα φρέσκα. Τα δε κουκούτσια, χρησιμοποιούνται για να δίνουν άρωμα στο «μπράντυ». Ο καρπός του φρούτου περιέχει ικανή ποσότητα καλίου και βιταμίνης Α. Ένα κεράσι έχει 4 θερμίδες. Εκτός του ότι τα κεράσια τρώγονται σαν φρέσκα φρούτα, υπάρχουν και κονσερβοποιημένα, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή γλυκισμάτων, και σαν γαρνίρισμα σε διάφορα είδη ζαχαροπλαστικής. Με την ενζυματική ζύμωση των μαύρων πικρών κερασιών παίρνουμε το Kirch, το Cherry brandy και διάφορα άλλα ποτά. Το μέσο βάρος του καρπού τους είναι 7,5 γρ. Το pΗ των κερασιών κυμαίνεται από 3,2 έως 4. Κατά την περίοδο της ωρίμανσης αυξάνονται οι υδατάνθρακες μέσα στο φρούτο από 7%-10% που είναι στο 16%-18% και το pΗ περνάει από το 3,3 στο 4, ενώ συγχρόνως μειώνεται η περιεκτικότητά του σε Η2Ο και η οξύτητά του (από 0,9 στο 0,7). Η οξύτητά του οφείλεται αποκλειστικά στο μηλικό οξύ και σε ίχνη κιτρικού και ταρταρικού οξέος. To φρούτο αυτό κατάφερε να γλιτώσει από τα βιολογικά βελτιωτικά και να παραμείνει πιστό στον φυσικό του προορισμό: να ωριμάζει, δηλαδή, το καλοκαίρι και μόνο το καλοκαίρι, υποχρεώνοντάς μας να το γευόμαστε μόνο μερικές εβδομάδες το χρόνο.
Βιβλιογραφία
- Ιnsulin Secretion by Bioactive Anthocyanins and Anthocyanidins Present in Fruits, Journal of Agricultural and Food Chemistry 2005;53(1),28 -31, Ιανουάριος 2005.
- www.el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου