Αύξηση των μαστών

Η αύξηση των μαστών είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή.

Γράφει ο

Χάψας Δημήτριος

Πλαστικός Χειρουργός

Η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας είναι καθοριστική για την ψυχική μας ισορροπία και την ένταξη και συμμετοχή μας στην κοινωνία.

Ο μαστός αποτελείται από λιπώδη, αδενικό και ινώδη ιστό που περιβάλλονται από δέρμα. Μέσα στους ιστούς αυτούς υπάρχουν τα αγγεία και τα νεύρα του μαστού. Κάτω από το δέρμα ο μαστός περιβάλλεται από ένα στρώμα λίπους που του δίνει τη μαλακή σύσταση. Κάτω από το μαστό και πάνω στο θωρακικό τοίχωμα βρίσκεται ο μείζων θωρακικός μυς που συμβάλλει στην κίνηση του βραχίονα.

Ο γυναικείος μαστός διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα σε μέγεθος και σχήμα που εξαρτώνται από την ποσότητα του λίπους και αδενικού ιστού που περιέχει. Επίσης, σημαντικοί παράγοντες για το μέγεθος είναι η ηλικία, οι εγκυμοσύνες, η κληρονομικότητα και η ελαστικότητα του δέρματος. Ακόμη οι μαστοί μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους και στην ίδια γυναίκα, φαινόμενο αρκετά συχνή και φυσιολογικό.

Το στήθος αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του γυναικείου σώματος και το μέγεθος του είναι προκαθορισμένο γενετικά. Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα διότι το στήθος τους είναι μικρό ή υπάρχει έντονη ασυμμετρία μεταξύ των δύο μαστών. Σε άλλες περιπτώσεις το στήθος μπορεί να μην έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά ή μπορεί να έχει αλλάξει σημαντικά σε μέγεθος και σχήμα μετά από μεγάλες μεταβολές του βάρους, εγκυμοσύνη ή θηλασμό.

Η αυξητική επέμβαση του στήθους μπορεί να βελτιώσει το μέγεθος και το σχήμα του στήθους με τη χρήση ειδικών ενθεμάτων από σιλικόνη που τοποθετούνται πίσω από το μαστό. Αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες επεμβάσεις της πλαστικής χειρουργικής και υπολογίζεται ότι σε παγκόσμια κλίμακα πάνω από 3 εκατομμύρια έχουν κάνει αύξηση στο στήθος τα τελευταία 35 χρόνια.

Οι προθέσεις σιλικόνης είναι σακουλάκια από σιλικόνη μέσα στα οποία υπάρχει κάποιο υγρό, όπως ζελέ σιλικόνης, ή φυσιολογικό ορός.

Στην Ελλάδα κυριαρχούν τα ενθέματα με ζελέ σιλικόνης, τα οποία παράγονται σε δύο σχήματα: στρογγυλό και σε σχήμα σταγόνας (ανατομικά ενθέματα).

Και οι δύο τύποι μπορούν να δώσουν εξίσου άριστα αισθητικά αποτελέσματα και η επιλογή του ενός ή του άλλου εξαρτάται από τις επιθυμίες  και τις ανατομικές  ιδιαιτερότητες.

Η σιλικόνη είναι βιολογικά αδρανής και απόλυτα ασφαλής. Στην ιατρική χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1960, ενώ χρησιμοποιείται εκτενώς και στη βιομηχανία των καλλυντικών.

Τα ενθέματα σιλικόνης έχουν σύσταση παρεμφερή με τον φυσιολογικό μαστό και ως μειωνέκτημα έχουν ότι αν σπάσουν, η υγρή σιλικόνη παραμένει μέσα στην κάψα που έχει δημιουργηθεί πέριξ του ενθέματος.

Τα καινούρια ενθέματα έχουν σιλικόνη πυκνότερης σύστασης, ώστε να μην χύνεται σε περίπτωση ρήξης και να έχουν καλύτερη συμπεριφορά.

Ο οργανισμός μας προσπαθεί να απορρίψει κάθε ξένο σώμα και αυτό εξαρτάται από την ιστοσυμβατότητα του ξένου σώματος και η σιλικόνη θεωρείται το πλέον ιστοσυμβατικό υλικό και γι’ αυτό χρησιμοποιείται σε πολλά ιατρικά μηχανήματα, όπως οι βηματοδότες, οι προθέσεις αρθρώσεων κ.α.

Ο οργανισμός σχηματίζει έναν ουλώδη ιστό από κολλαγόνο πέριξ του ενθέματος, που λέγεται κάψα και είναι η φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού. Σε μερικές γυναίκες η κάψα μπορεί να συρρικνωθεί με αποτέλεσμα σκληρότερους μαστούς. Τα νέα ενθέματα έχουν ανώμαλη επιφάνεια και με τον τρόπο αυτό μειώνετα η ρίκνωση της κάψας σε σημαντικό ποσοστό. Τα ενθέματα κατασκευάζονται για τοποθέτηση δια βίου, όμως οι περισσότερς εταιρίες παρέχουν μια πολιτική ασφαλείας για αντικατάσταση σε ειδικές περιπτώσεις. Τέτοια περίπτωση είναι η πρόσφατη ανακοίνωση  μεγάλης εταιρείας παρασκευής εμφυτευμάτων στήθους (εμφυτεύματα PIP) που χρησιμοποιούσε βιομηχανική σιλικόνη και  οι γυναίκες κλήθηκαν για να υποβληθούν εκ νέου σε εγχείρηση, για να αφαιρέσουν τα εμφυτεύματα.

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία ή νευροληπτοαναλγησία και διαρκεί 1-1½ ώρα. Το βασικό μέρος της επέμβασης είναι η δημιουργία μιας "τσέπης", δηλαδή μιας ειδικής θήκης, πίσω από το μαστό όπου θα τοποθετηθεί το ένθεμα.

Η "τσέπη" αυτή μπορεί να δημιουργηθεί είτε ακριβώς πίσω από το μαστό, είτε πίσω από το θωρακικό μυ ο οποίος βρίσκεται μεταξύ μαστού και του θωρακικού τοιχώματος. Η επιλογή της καταλληλότερης θέσης για την τοποθέτηση του ενθέματος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και είναι τελείως εξατομικευμένη.

Οι τομές είναι πολύ μικρές, περίπου 4 εκ., και τοποθετούνται είτε ακριβώς κάτω από το μαστό, στη λεγόμενη υπομάστιο πτυχή, είτε στο κάτω μέρος της θηλής ή στη μασχάλη. Και στις δύο περιπτώσεις οι τομές ξεθωριάζουν με τον καιρό και συνήθως γίνονται τελείως ανεπαίσθητες.

Όπως ήδη αναφέρθηκε η όλη επέμβαση διαρκεί 1-1½ ώρα και μπορεί η γυναίκα να πάει σπίτι της το ίδιο απόγευμα. Τα ράμματα είναι εσωτερικά και απορροφήσιμα. 

Μετεγχειρητικά απαιτείται η χρήση ενός άνετου σουτιέν χωρίς μπανέλες (αθλητικό ή σουτιέν θηλασμού) για ένα μήνα περίπου.

Αρχικά παρατηρείται κάποιο οίδημα και οι μαστοί φαίνονται λίγο μεγαλύτεροι και λίγο ψηλότερα από το επιθυμητό. Μέσα σε 2-3 μήνες το οίδημα σταδιακά υποχωρεί και το στήθος παίρνει την τελική μορφή του. Ο πόνος είναι συνήθως ήπιος και αντιμετωπίζεται με αναλγητικά τύπου Depon.

Ήδη από την πρώτη μέρα μετά από την επέμβαση η γυναίκα μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα, αλλά καλό θα ήταν να μην κάνει δουλειές για 1 εβδομάδα. Σεξουαλική δραστηριότητα δεν επιτρέπεται επίσης τουλάχιστον για μια εβδομάδα. Επιστροφή σε ελαφρά εργασία συνιστάται μετά από 3-4 ημέρες.

Εκτός από τις άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές (αιμάτωμα, μόλυνση), που αντιμετωπίζονται ανάλογα, υπάρχουν και οι απώτερες που χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης.

1.         Ρίκνωση της κάψας. Αυτό μπορεί να συμβεί σε ένα μικρό ποσοστό 2-4% και συνήθως οφείλεται είτε στη λεία επιφάνεια των ενθεμάτων, είτε στην τοποθέτηση πάνω από τον μείζονα θωρακικό.. Αντιμετωπίζεται με αλλαγή του ενθέματος με καινούριο ανώμαλης επιφάνειας και τοποθέτηση κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ.

2.         Υπαισθησία της θηλής ή άλλων δερματικών περιοχών. Αυτό συνήθως είναι παροδικό και οφείλεται σε διάταση των αισθητικών νεύρων που αποκτούν σύντομα την παλιά τους λειτουργία.

3.         Μετατόπιση των ενθεμάτων. Συμβαίνει στα ανατομικά και οφείλεταιστη χαλαρότητα των ιστών και ειδικώς αν το ένθεμα έχει τοποθετηθεί πάνω από τον θωρακικό μυ. Αντιμετωπίζεται με τοποθέτηση του ενθέματος κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ.

4.         Θηλασμός κι εγκυμοσύνη. Λόγω της ανατομικής τοποθέτησης των ενθεμάτων, δεν εμποδίζουν τον θηλασμό και δεν έχουν σχέση με τη διαδικασία εγκυμοσύνης.

5.         Καρκίνος μαστού. Γενικά φαίνεται από μελέτες ότι οι γυναίκες που τοποθέτησαν ενθέματα έχουν τον ίδιο κίνδυνο με το γενικό πληθυσμό, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, όπως αυτή των τελευταίων ημερών με τη βιομηχανική σιλικόνη που αποδείχθηκε καρκινιγόνος. Είναι δεδομένο, ότι όταν για εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται μη εγκεκριμένα υλικά,  οι πιθανότητες ανάπτυξης φλεγμονών και καρκίνου στο στήθος είναι μεγάλες.