Nόσος Αδαμαντιάδη-Behcet

Η νόσος Αδαμαντιάδη-Behcet είναι πολυσυστηματική και χαρακτηρίζεται από την τριάδα της υποτροπιάζουσας ραγοειδίτιδας, των ελκών στόματος και των ελκών των έξω γεννητικών οργάνων.

Η πρώτη επίσημη περιγραφή της έγινε το 1930 από τον Έλληνα οφθαλμίατρο Βενέδικτο Αδαμαντιάδη. Επτά χρόνια αργότερα, η ίδια οντότητα περιγράφηκε και από τον Τούρκο δερματολόγο Hulusi Behcet.

Μπορεί να περιλαμβάνει, εκτός από την προαναφερόμενη κλασική τριάδα συμπτωμάτων και προσβολή του δέρματος, των αρθρώσεων και των αγγείων, του κεντρικού νευρικού, του γαστρεντερικού και του αναπνευστικού συστήματος. Η προσβολή των νεφρών θεωρείται ασυνήθης.  Πιο σοβαρά προβλήματα μπορεί να περιλαμβάνουν την μηνιγγίτιδα, την θρόμβωση αίματος, την φλεγμονή του πεπτικού συστήματος και την τύφλωση.

Βασικά η νόσος Αδαμαντιάδη-Behcet Behcet  είναι μια ασθένεια που περιλαμβάνει την φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων. Δεν είναι γνωστή η αιτία της νόσου η οποία είναι συχνή στη Μέση Ανατολή και την Ασία. Επηρεάζει κυρίως άτομα στη δεκαετία του '20 και του '30 τους.   

Δεν υπάρχει θεραπεία. Η θεραπεία επικεντρώνεται στην μείωση του πόνου και την πρόληψη σοβαρών προβλημάτων.

Βιβλιογραφία

NIH: National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases

NIH: Εθνικό Ίδρυμα αρθρίτιδας και του μυοσκελετικού συστήματος και Δερματικών Νόσων