Λιποδιαλύτες και δίαιτα

Μπορεί μία δίαιτα με Λιποδιαλύτες να έχει τα αποτελέσματα που υπόσχεται;

Γράφει

ο Βασίλης Παπασπύρος

Δημοσιογράφος Υγείας

Η συγκεκριμένη ιδέα προέρχεται από την αντιγραφή τις λειτουργίας του σώματος. Δηλαδή σαν πρώτο βήμα μπορούμε να θέσουμε ότι στο σώμα δημιουργείται το «ανεπιθύμητο» λίπος. Ο άνθρωπος λαμβάνει πάρα πολλές θερμίδες, είτε επειδή τρώει πολύ, είτε επειδή δεν καταναλώνει αρκετές θερμίδες, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται λίπος στο σώμα του και αυτό αποθηκεύεται σαν απόθεμα. Έτσι, δημιουργούνται οι λεγόμενες «καμπύλες».

Σε καιρούς έλλειψης τροφής, το απόθεμα αυτό του λίπους αρχίζει και διαλύεται και μετατρέπεται σε ενέργεια. Για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία ο οργανισμός χρησιμοποιεί ορισμένες ουσίες (συγκεκριμένα τους λεγόμενους λιποδιαλύτες) που είναι ορμόνες, πρωτεΐνες και ορισμένες άλλες ουσίες, με αποτέλεσμα τα αποθέματα λίπους σιγά-σιγά να εξαφανίζονται.

Το πρόβλημα ξεκινάει από τις δυτικές χώρες, όπου δεν υπάρχει έλλειψη τροφής και έχει αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την πολύ συχνή κατανάλωση τροφής για μεγάλες χρονικές περιόδους κι έτσι την λήψη αρκετών θερμίδων. Σαν επίπτωση, τα αποθέματα λίπους όχι μόνο θα παραμείνουν, αλλά αντίθετα, θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερα, καθώς η κινητικότητα του ανθρώπου έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό, τόσο από την δουλειά, όσο και από την συνεχή καθιστική ζωή που περνά, καθώς πλέον είτε δεν έχει χρόνο, είτε «βαριέται» να κινηθεί ώστε να κάψει το σώμα του τις θερμίδες που λαμβάνει. Έτσι, η ιδέα να χρησιμοποιηθεί κάποιο βοήθημα για να εξαφανιστεί το λίπος φαίνεται λογική, προκειμένου να «ξεγελαστεί» το σώμα και να αρχίσει να καίει το λίπος που έχει σαν απόθεμα.

Οι πιο γνωστές ορμόνες λιποδιάλυσης, όπως η γλυκαγόνη, η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη  ή οι ουσίες που προέρχονται από τον θυροειδή δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στις δίαιτες.

Και αυτό γιατί οι περισσότερες μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο παρεντερικά, δηλαδή με ένεση απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος, αλλά και επειδή η εφαρμογή τους πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους γιατρούς.

Η αδρεναλίνη είναι επίσης ένας λιποδιαλύτης (π.χ. η εφεδρίνη), καθώς και τα παράγωγά της,  που είναι γνωστά σαν ναρκωτικά των πάρτι (π.χ. Speed ή Ecstasy) και ως εκ τούτου δεν χρησιμοποιούνται σε δίαιτες.

Λιποδιαλύτες με διαφορετικές δυνατότητες έχουν προσδιοριστεί πως είναι και ουσίες, όπως το μαγνήσιο, το λινελαϊκό οξύ, η βιταμίνη C, η L-καρνιτίνη, αλλά επίσης  η καφεΐνη και το ιώδιο.

Στα τρόφιμα στα οποία αυτή η ιδιότητα αποδίδεται, ανήκουν ο ανανάς, το ακτινίδιο και το Γκουαρανά (Guarana). Τα ένζυμα από τα φρούτα διασπώνται στο στομάχι και ως εκ τούτου δεν φθάνουν στα κύτταρα του σώματος. Όσον αφορά την καφεΐνη και το γκουαρανά (Guarana) θα πρέπει να ληφθεί τέτοια μεγάλη ποσότητα, που αναπόφευκτα θα παρουσιάσει ταχυκαρδία και νευρικότητα.

Αλλά και άλλες ουσίες δεν είναι ακόμη ικανές ακόμα να πείσουν τους διατροφολόγους στην ιδέα μιας λιποδιαλυτικής δίαιτας, καθώς η χρησιμότητά τους αμφισβητείται.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορούμε κατ 'αρχήν να απορρίψουμε μια δίαιτα με λιποδιαλύτες. Όποιος επιθυμεί να χρησιμοποιήσει ουσίες για λιποδιάλυση θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό γιατρό ώστε να πληροφορηθεί ποιες ουσίες μπορεί να λάβει ο οργανισμός του αλλά και σε ποια δοσολογία.

Αλλά πάνω από όλα σε οποιαδήποτε δίαιτα είτε με είτε χωρίς λιποδιαλύτες,  για να αποδώσει σε μέγιστο βαθμό  και να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα θα πρέπει στο καθημερινό πρόγραμμα ή έστω μέσα στην εβδομάδα να περιλαμβάνεται κάποια μορφή άσκησης ή γυμναστικής.