Λοιμώξεις από μυκόπλασμα

Το μυκόπλασμα είναι ο μικρότερος οργανισμός που ζει ελεύθερα, χωρίς να χρειάζεται τη βοήθεια των κυττάρων του ξενιστή.

Έχει μέγεθος μεγάλου ιού (125-150nm). Η λοίμωξη είναι συχνότερη στους νέους, η μετάδοση γίνεται με σταγονίδια και η περίοδος επωάσεως είναι 2-3 εβδομάδες.

Υπάρχει το μυκόπλασμα της πνευμονίας, το μυκόπλασμα του ανθρώπου (mycoplasma hominis) και το Ureoplasma urealyticum που προκαλούν φλεγμονές του ουροποιογεννητικού συστήματος όπως μη γονορροϊκή ουρηθρίτιδα, κολπίτιδα, σαλπιγγίτιδα κ.α.

Το μυκόπλασμα της πνευμονίας προκαλεί κλινικές εκδηλώσεις από το αναπνευστικό όπως φαρυγγίτιδα, τραχειοβρογχίτιδα και πνευμονία. Οι εκδηλώσεις της πνευμονίας είναι πυρετός, ξηρός παροξυσμικός βήχας και κεφαλαλγία. Στην αντικειμενική εξέταση διαπιστώνονται υγροί ρόγχοι, ενώ στην ακτινογραφία θώρακα η παρουσία πνευμονίας διαμέσου τύπου προκαλεί έκπληξη στο γιατρό, γιατί υπάρχει δυσαναλογία κλινικής και ακτινογραφικής εικόνας.

Η λοίμωξη από μυκόπλασμα μερικές φορές ακολουθείται από παραγωγή ψυχροσυγκολλητινών σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%, που συγκολλούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια σε θερμοκρασία 4^ο . Οι ψυχροσυγκολλητίνες είναι αντισώματα έναντι του αντιγόνου Ι της μεμβράνης των ερυθροκυττάρων που παρουσιάζουν διασταυρούμενη αντίδραση με αντιγόνα μεμβράνης του μυκοπλάσματος.  

Οι εξωπνευμονικές εκδηλώσεις της λοιμώξεως με μυκόπλασμα είναι:

-Πολύμορφο ερύθημα (σύνδρομο Stevens-Johnson), που χαρακτηρίζεται από φυσαλίδες στο δέρμα και τους βλενογόννους, από αλλεργία στο μυκόπλασμα

-Σύνδρομο Raynand (λιγότερο από 5%),  από την παρουσία ψυχροσυγκολλητινών, ιδίως αν υπάρχει δρεπανοκυτταρική νόσος

-Αιμόλυση (λιγότερο από 5%), λόγω αυξημένης παραγωγής H2O2 που προκαλεί καταστροφή της μεμβράνης των ερυθροκυττάρων. Αιμόλυση όμως προκαλούν και οι ψυχροσυγκολλητίνες, σε μεγάλο τίτλο (μεγαλύτερο από1/500)

-Νευρολογικές διαταραχές: μηνιγγίτιδα, περιφερική νευρίτιδα ,σύνδρομο Guillain–Barre

-Περικαρδίτιδα, μυοκαρδίτιδα

Η διάγνωση θα γίνει με τη διαπίστωση της διάμεσης πνευμονίας. Οι ψυχροσυγκολλητίνες σε τίτλο περισσότερο από 1/32 ενισχύουν τη διάγνωση που επιβεβαιώνεται με καλλιέργεια πτυέλων και αύξηση των αντισωμάτων κατά του μυκοπλάσματος μετά τη δεύτερη εβδομάδα.

Διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνει από άλλες λοιμώξεις και κυρίως από τη λοίμωξη από Legionella. Στη λοίμωξη από μυκόπλασμα δεν έχουμε εκδηλώσεις από το ΚΝΣ και το γαστρεντερικό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος αυτοπεριορίζεται σε 1-6 εβδομάδες.

Θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικά (ερυθρομυκίνη ή τετρακυκλίνες) για 3 εβδομάδες.