Placebo και Μνημόνιο

Placebos ήταν οι μέθοδοι θεραπείας που εφαρμόζονταν από μη πτυχιούχους θεραπευτές και τσαρλατάνους.

Η τρισύλλαβη λατινική λέξη Placebo άρχισε να χρησιμοποιείται στην Ιατρική στις αρχές του 19^ου αιώνα για το φάρμακο που δίνεται στον ασθενή για να τον ευχαριστήσει περισσότερο παρά να τον ωφελήσει.

Στην καθημερινή πράξη λίγοι είναι οι γιατροί που παραδέχονται ότι θα συνταγογραφούσαν εικονικά φάρμακα. Στην πρακτική αυτή εμπίπτει και η χορήγηση δραστικών ουσιών σε ενδείξεις πέραν των εγκεκριμένων και σε δοσολογία χαμηλότερη της συνιστώμενης.

Η έρευνα αποδεικνύει ότι η χρήση ψευδοφαρμάκων καλά κρατεί στη σημερινή εποχή. Άλλωστε στην έρευνα η χρήση Placebo είναι επιβεβλημένη πρακτική. Η πρώτη διπλή τυφλή μελέτη με χρήση ψευδοφαρμάκου έγινε το 1907 από τον Ρίβερς και καθιερώθηκε από τον Αμερικανό φαρμακοποιό Χάρι Γκόλντ κατά τη διάρκεια του 1940-1950. Σήμερα το FDA απαιτεί από τους ερευνητέςνα καταδεικνύουν την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των νέων φαρμάκων μόνο μέσα από διπλές τυφλές μελέτες που χρησιμοποούν placebo φάρμακα.

Αλλά και τα placebo φάρμακα έχουν παρενέργειες. Η εκδήλωση συμπτωμάτων μετά από τη λήψη μιας αβλαβούς ουσίας καλείται φαινόμενο nocebo και είναι πολύ συχνό. Το φαινόμενο οφείλεται στις προσδοκίες που έχει ο ασθενής από ένα φάρμακο έστω και placebo. Αν έχει θετικές προσδοκίες θα τον θεραπεύσει, αν έχει αρνητικές προσδοκίες θα του δημιουργήσει παρενέργειες.

Μιας και το νέο μνημόνιο περιλαμβάνει τεράστιες περικοπές στην υγεία, για τις ασθένειές μας θα ξεκινήσουμε ένα placebo τρεις φορές την ημέρα, το οποίο έχει μεγάλες πιθανότητες να μας θεραπεύσει, όταν οι προσδοκίες μας είναι θετικές.