Παιχνίδι θανάτου με «καρκινοφάρμακα»

«Ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον», αναφέρει ο όρκος του Ιπποκράτη, κάτι που σημαίνει «αν μου ζητήσουν θανατηφόρο φάρμακο, σε κανέναν δεν θα δώσω». 

Τί γίνεται, όμως, όταν τα λεφτά είναι πολλά;…

Του Γιάννη Λιάρου

(yiannis.liaros@xrimaonline.gr)

Εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, ο Τύπος –έντυπος και ηλεκτρονικός– βρίθει δημοσιευμάτων για «οικονομικά σκάνδαλα» που αφορούν τα ογκολογικά φάρμακα, οι συνταγογραφήσεις των οποίων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Αξιοσημείωτο είναι, ωστόσο, το γεγονός ότι ποτέ έως σήμερα δεν δημοσιεύτηκε μια χρηματοοικονομική μελέτη που να δείχνει το όφελος της χορήγησης των διαφόρων αντινεοπλασματικών φαρμάκων, τόσο για την επιβίωση των ασθενών όσο και για τη βελτίωση της ποιότητας ζωή τους.

Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή Οικονομικών και Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας, Νίκο Μανιαδάκη, το κόστος από το 8,7% της συνολικής δαπάνης για φάρμακα το 2000, έφθασε το 2007 το 10%, έναντι 5,5% του διεθνούς μέσου όρου (Καθημερινή, 4/11/2007). Και παρά τη μεγάλη φαρμακευτική δαπάνη, οι δείκτες επιβίωσης των καρκινοπαθών χειροτέρεψαν σε σχέση με προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και οι σκανδιναβικές χώρες. Την ίδια ώρα, ερωτηματικά προκαλεί η ανυπαρξία αρχείου νεοπλασιών στη χώρα, παρά τον αγώνα διαπρεπών επιστημόνων για τη δημιουργία του.

Όλα τα παραπάνω γεννούν περισσότερα ερωτηματικά: για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων, τον ορθό τρόπο χορήγησης τους αλλά και την τυχόν επίδρασή τους στη δυσμενή εξέλιξη της επιβίωσης των καρκινοπαθών.

Οι Ογκολογικές Ομάδες

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, οι Ογκολογικές Ερευνητικές Ομάδες, που αναπτύχθηκαν στον ελληνικό χώρο από το 2002 και μετά, φαίνεται πως έχουν κεντρικό ρόλο. Πρόκειται για ένα δίκτυο από Παθολογικές-Ογκολογικές, Παθολογικές- Πνευμονολογικές και άλλες κλινικές, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, οι οποίες χρησιμοποιούν «προσυμφωνημένα κοινά πρωτόκολλα θεραπείας» για διάφορους τύπους καρκίνου, με στόχο «τη συλλογή και ανάλυση των κλινικών στοιχείων και την παραγωγή νέας γνώσης και προώθησης της θεραπείας κατά του καρκίνου», όπως αναφέρει στο «ΧΡΗΜΑ Plus» η Δρ. Σάββη Μάλλιου, Ειδική Παθολόγος-Ογκολόγος.  

Τα νοσοκομεία που συνεργάζονται με τις Ομάδες αυτές είναι πολλά. Στο «δίκτυο» μετέχουν και στρατιωτικά νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές, ογκολογικές και μη. Και τα λεφτά είναι πολλά, τόσο για τους γιατρούς που εφαρμόζουν τα «πρωτόκολλα» όσο και για τις φαρμακευτικές εταιρείες, που βλέπουν τις πωλήσεις τους να εκτοξεύονται. Το αποτέλεσμα, όμως, ποιο είναι;

Παρέμβαση της Κομισιόν…

Τον Ιανουάριο του 2011, ο ευρωβουλευτής Γιώργος Παπανικολάου ενημέρωσε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα διεξάγει έρευνα για θέματα τήρησης των διατάξεων του νόμου και της δεοντολογίας στις κλινικές δοκιμές που γίνονται στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, υπήρξαν καταγγελίες για κλινικές δοκιμές σε ελληνικά νοσοκομεία, δημόσια και ιδιωτικά. Σε αυτά τα νοσοκομεία δεν λειτουργούν επιτροπές δεοντολογίας που ελέγχουν τα πειραματικά πρωτόκολλα και οι ασθενείς υποβάλλονται στις κλινικές δοκιμές χωρίς πολλές φορές να έχουν δώσει συγκατάθεση. Γίνονται έτσι πειραματόζωα!

Με την οδηγία 2001/20/ΕΚ, «Οδηγία για κλινικές δοκιμές» της Ε.Ε., που τέθηκε σε ισχύ το 2004, για να προστατευθούν τα δικαιώματα, η ασφάλεια και η ακεραιότητα των συμμετεχόντων, καθορίστηκαν αυστηρά κριτήρια που προβλέπουν υποχρεωτική έγκριση μιας κλινικής δοκιμής από την αρμόδια Εθνική Υπηρεσία, καθώς και από την Επιτροπή Δεοντολογίας του κράτους-μέλους ή των κρατών όπου πραγματοποιείται η δοκιμή. Οι Ογκολογικές Ερευνητικές ομάδες δεν τηρούσαν τις διατάξεις της Οδηγίας και το ελληνικό κράτος δεν τις επέβαλε ποτέ. Αλήθεια, τί έδειξαν οι έρευνες από τον Ιανουάριο του 2010; Ασχολήθηκε με αυτό το Υπουργείο Υγείας;

 …και του εισαγγελέα!

Το Σεπτέμβριο του 2010, με εντολή του αντιεισαγγελέα Πρωτοδικών Π. Αδάμη –με αφορμή ρεπορτάζ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (21/3/2010) για «γκρίζα πειράματα σε ανθρώπους»– άρχισε να διενεργείται έρευνα. Από το υπουργείο Οικονομίας ερεύνησαν 700 συμβάσεις και μελέτες, μέσω των οποίων διακινήθηκαν μεγάλα ποσά προς συγκεκριμένα νοσοκομεία και πανεπιστήμια. Στο στόχαστρο του Διευθυντή της Επιχειρησιακής Διεύθυνσης της ΥΠΕΕ, Β. Καραμάνου, βρίσκονταν γιατροί σε δημόσια νοσοκομεία και πανεπιστημιακές κλινικές της Αθήνας, της Πάτρας, των Ιωαννίνων και της Κρήτης. Για πρώτη φορά το ΣΔΟΕ άνοιξε τον «φάκελο» κλινικές δοκιμές στην Ελλάδα. Όπως φαίνεται, οι γιατροί που μετείχαν χορηγούσαν φάρμακα σε «σχήματα» πολύ δαπανηρά και χωρίς απόδειξη οφέλους, σε ομάδες ασθενών που δεν ενδεικνύονταν, χωρίς έγκριση από τον ΕΟΦ και χωρίς Επιστημονικό Συμβούλιο για τις παρενέργειες. Από τότε, ακόμη το ΣΔΟΕ μελετά αυτές τις 700 συμβάσεις μεταξύ γιατρών και πέντε φαρμακευτικών εταιριών…

Αδιαμφισβήτητα και με αποδείξεις, τα χρήματα των πρωτοκόλλων, εγκεκριμένων και μη από τον ΕΟΦ, έχουν χρεωθεί στο Ελληνικό Δημόσιο, με ή χωρίς την συγκατάθεση των ασθενών. «Άλλες φορές οι ασθενείς παραπλανόνται και άλλες δεν γνωρίζουν τίποτε ή έχουν πλαστογραφηθεί οι συγκαταθέσεις τους», καταγγέλλει η Δρ. Μάλλιου!

Το θέμα δεν τελειώνει, φυσικά, εδώ! Αντιθέτως, τώρα αρχίζει και το «Χρήμα Plus» θα συνεχίσει την έρευνα, για μια υπόθεση που δεν έχει απλώς «οσμή σκανδάλου», αλλά θέτει σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων συμπολιτών μας…

Πού πήγαν τα λεφτά;

Με δεδομένο ότι τα περισσότερα φάρμακα των κλινικών δοκιμών χρεώνονταν στα ταμεία των ασθενών, προκύπτει το εύλογο ερώτημα: που πήγαν τα λεφτά;

«Οι κλινικές δοκιμές ήταν “μαϊμού”, με απώτερο σκοπό την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση πανάκριβων φαρμάκων, η κάθε δόση των οποίων ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις τα 20.000 ευρώ, κάθε 21 ή 15 ή 7 ημέρες αντίστοιχα, για τον κάθε ασθενή, με τα φάρμακα προετοιμασίας και τα φάρμακα υποστήριξης και τη μακρά νοσηλεία των ασθενών από τις σημαντικές παρενέργειες λόγω των υψηλών δόσεων ή λόγω μη ανοχής του οργανισμού τους», μας λέει η Δρ. Μάλλιου. Όμως για την ολοκλήρωση της κλινικής δοκιμής σε κάθε ασθενή χωριστά και για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που απαιτούνταν, χρεώθηκε το Δημόσιο πολλά εκατομμύρια ευρώ…

Αν κάποιος που γνωρίζει, μελετήσει τις ανακοινώσεις των Ογκολογικών Ερευνητικών Ομάδων για την πορεία των κλινικών δοκιμών που διεξάγουν, θα δει ότι εφαρμόζονται σχήματα χιλιάδων ευρώ, χωρίς να έχει εφαρμοστεί εξατομικευμένη θεραπεία. Σε κάποιες περιπτώσεις εφαρμόζονται ακόμα και πειραματικές δοκιμές σε ιάσιμους καρκίνους! Ωστόσο, τα κριτήρια ένταξης σε αυτά τα σχήματα δεν εφαρμόζονται, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες από αυτές τις κλινικές δοκιμές δεν έχουν επιτυχία και κλείνουν μη δείχνοντας όφελος. «Είναι άραγε τυχαία η δίωξη και ο αφανισμός των γιατρών που δεν θέλουν να μετέχουν στο κύκλωμα;», ρωτά με νόημα η Δρ. Μάλλιου…

«Η συμβατική θεραπεία του καρκίνου με χημειοθεραπεία μπορεί είναι τόσο τοξική, που με φοβίζει πολύ περισσότερο από τον θάνατο»

Ralph W. Moss, Ph.D.

Πηγή: Εφημερίδα "ΧΡΗΜΑ PLUS'', 10/3/2012
http://www.xrimaonline.gr/